.en ik ben er nog niet klaar mee
maart 14, 2009 on 9:36 pm | In ge | 35 CommentsWant eigenlijk ben ik er verdrietig van, meer nog dan boos. Mijn lieve mannetje, licht van mijn leven, die dan zoiets mee moet maken, omdat ik het tijd vond dat ‘ie op zwemles ging. Dáár.
Ik maakte hem enthousiast, daar waar ‘ie heel teleurgesteld was dat ‘ie niet met papa ging duiken, maar net als op schooltje naar een juf zou moeten luisteren. Ik zei dat het hartstikke leuk zou worden en dat de juf, of meester, wel misschien strèng zou zijn, maar vast ook lief, ik heb hem teleurgesteld. Ik heb gefaald.
Zo voelt het.
Tijdens het avondeten gisteren, hebben Vriendje en ik hem duidelijk gemaakt dat de juf ook gewoon ècht niet lief was geweest, en hij wel. Dat het jàmmer was dat ‘ie moest huilen, maar dat ze liever had moeten zijn voor hem, toen, en dat het dan ànders had kunnen gaan.
Dat ‘ie ’t zo goed gedaan had, dat het ook zéker weten nog leuk zou gaan worden, een volgend keer, over een hele poos nog, en dat we in de tussentijd lekker met z’n drietjes pret gaan maken in het zwembad. Dat deze jùf gewoon tégenviel. En dat we dat vantevoren niet wisten. Dat dat soms zo gaat.
Maar ik voel me niet blij. Natuurlijk, de andere kindjes leken ook weinig tot geen plezier te hebben, maar ze huilden ook niet en èrgens denk ik dan dat dat plezier vanzelf wel komt. Want water. En leren. Da’s leuk, toch?
En hoe de juf ook had gedaan die éérste zwemles, ze waren allemaal (in ieder geval déze kindjes die er nu waren) wel wéér gebracht door hun ouders. Zelfs ’t kindje van de moeder die ons vertelde over die eerste les!
Ligt het dan aan mij?
Aan jullie reacties te lezen, niet.
Maar.
(O en het helpt aan de ene kant wel, maar tegelijkertijd word ik er alleen maar verdrietiger van. En boos, weer. Want waar gáát dit over? Waarom wordt dit blijkbaar nog gedoogd? We pikken dit toch ook niet van schooljuffies, oppas en of kinderdagverblijfleidsters?)
Ik ben er nog niet klaar mee. Ik vertel mezelf al sinds ik gisteravond thuis kwam, let go, let go, maar. Ik voel me verdrietig.
En was het anders gegaan als we er wèl bij hadden mogen blijven of juist als we pas aan het èind van de les weer terug waren gekomen? Is het niet ook zo dat Kleuter, hoe stoer soms ook, ook wel een heel teer zieltje is heeft? (Gebruik ik nu drie keer ‘ook’ in één zin?)
En nou word ik ook nog eens zo’n moeder die een klàcht gaat indienen. En blijkbaar heb ik het nee-mama-is-niet-boos-mama-is-verdrietig-stadium dus ook al bereikt.
Ik ben er nog niet klaar mee.
Zeg.
35 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Nou ik zou er ook zeker nog niet klaar mee zijn. En ik ga je even streng toespreken. Als de wiedeweerga naar de stomme juf en haar even in duidelijke taal te zeggen geven dat er zo niet met mensen wordt omgegaan. Groot en klein. En als het eerste schaap over de dam is volgen er meer. Dus snel indienen die klacht en kleuter daar nooit meer heen sturen.
Comment door heikelien — 14/03/2009 #
Oei, wat sneu voor Kleuter, zo’n tegenvaller met de eerste zwemles. Kan me voorstellen dat het je niet in de koude kleren gaat zitten.
Toch hoor ik het zo vaak, dat het plezier in zwemmen door zwemles niet echt toeneemt. Oudste dochter had ook die ervaring. Werd ‘geholpen’ door een badmeester, een van de eerste keren, om kopje onder door een hoepel te duiken, maar had het gevoel dat ze kopje onder werd geduwd en werd daar erg angstig van. Een andere zwemjuf had een keer gezegd (volgens haar, ik was er niet bij, dus het kan ook overdreven zijn) dat ze zou veranderen in een monster als ze niet luisterde.
En wat doe je dan, bij al dat gepedaknoeiboel? Dat is soms wel lastig. Bij ons werkte het om toch door te zetten, maar ik kan me ook voorstellen dat je nu een andere zwemschool kiest, of even helemaal geen zwemles doet….
Sterkte, ook voor jou, want het is zo te lezen niet alleen Kleuters teleurstelling.
Comment door jojoco — 14/03/2009 #
Hai Inge, heel herkenbaar. Ik heb de tweeling ook van de eerste zwemles gehaald, omdat ze doodongelukkig waren. Meteen in het diepe en onder geen beding mochten wij als ouders erbij blijven. Drama alom. (zij waren toen viereneenhalf) Pas na een dik jaar hebben we ze weer op les gedaan bij een hele leuke meester. En het is goed gekomen. De mannen hebben vrij vlot a en b gehaald.
Comment door Ing — 14/03/2009 #
Wat een rare wereld toch, die badjuffrouwenwerld. Altijd zijn ze boos of humeurig (in mijn herinnering al) en bij Larissa ook. Gelukkig had ze ook wel eens leukere juffies, maar wee je gebeente als je een bangerik / huiler was, dan werd je toch wel ingepeperd dat dat niet kon. Heel jammer dat zijn eerste les zo verknald werd! Je hebt goed en adequaat gehandeld. Laat m lekker een tijdje eraf en als hij het opnieuw mag proberen: zeker bij een ander. Larissa ging overigens pas met 5 jaar, omdat ze dan (zeggen ze) sterker zijn en het sneller oppikken.
Comment door Willian — 14/03/2009 #
Ik schrijf regelmatig dat ik opvoeden niet moeilijk vind en dat vind ik ook echt niet. Wat ik wel moeilijk vind is omgaan met het geval dat oudste het af en toe zo zwaar heeft op school, op dat gepest en gedoe steeds opnieuw. Dat doet me zeer, want dan komen ze aan mijn alles. Mijn meisje dat zo verschrikkelijk lief is. En daar word ik verdrietig van. Van dingen die je niet zelf in de hand hebt.
Dat jij tegen Jonah gezegd hebt, dat het leuk gaat worden, dat is toch logisch? Je kunt toch moeilijk tegen hem zeggen dat het een grote ellende gaat worden op de zwemles. Je vertelt in het volste vertrouwen tegen de kleine vent wat jij ervan verwacht, wat je ervan mág verwachten. Ik geloof niet dat Jonah die link trouwens al legt, dat mama hem iets heeft ‘voorgelogen’. Ben je gek joh? Dus schrijf ik je goede raad even aan jou: don’t be too hard on yourself, wees lief. voor jezelf.
Ik zou er bij de directie trouwens zeker melding van maken, veel meer niet denk ik. Dat is de negatieve energie niet waard volgens mij.
Knuffel!
Comment door Toaske — 14/03/2009 #
Ach Inge, je moet niet de schuld op je nemen omdat die stomme badjuf Kleuter verdrietig of bang of gefrustreerd heeft gemaakt hoor! Je wist het toch ook niet van tevoren, sterker nog: het had niet gehoeven. Over een tijdje nog eens proberen bij een leuk iemand en je zult zien dat het leed snel vergeten is.
Comment door Jesca — 14/03/2009 #
Ik snap je echt heel goed hoor. En ja, misschien heeft hij nog wel een heel teer zieltje. En moet hij wel leren wat weerbaarder of whatever te worden. Maar dan wel graag met behulp van een lieve, vrolijke, enthousiaste juf. Ik vind het al zo erg dat hij “juf” associeert met moeten luisteren enzo. Bij een juf zijn, in een klas zijn betekent inderdaad wel luisteren. Maar vooral is het: een feestje. Feest van samen met andere kinderen leuke dingen doen. Dingen ontdekken. Je verwonderen. Genieten.
Misschien kan de badjuf wel goed zwemmen. Maar daar houd het wat mij betreft bij haar wel bij op. Wat een muts. Badmuts. Dat is het. En die klacht moet je dus gewoon indienen.
En die andere ouders, tsja. Das ook gewoon zo’n “wat doe ik ermee, ik weet het ook niet, ik blijf m maar brengen want hij moet toch zwemmen-reactie” denk ik.
Maar als ik jou was zou ik overal eens vragen/horen. Voor een ander zwembad. Waar zwemles is wat het hoort te zijn: plezier!
Comment door Astrid — 14/03/2009 #
je voelt je schuldig. dat kan ik begrijpen. en ik kan wel dit en dat zeggen ‘maar ik heb geen kinderen’ blah blah.
—
toch zullen die dingen nog vaker gebeuren. je hebt je best gedaan. soms zijn dingen niet te overzien. straks kan kleuter in een groep op school terecht komen waar hij geen klik heeft met de juf, of bij een voetbalclub of gitaarles, of whatever. Je doet wat je denkt dat het beste is. maar je kunt niets helemaal tot in de puntjes zo regelen dat het altijd helemaal oke is.
—
en kleuter is weerbaarder dan jij denkt. hij huppelt straks weer door terwijl jij je rot blijft voelen. als je een daad wilt stellen om het voor jezelf goed te maken, dan zeg ik: klachtbrief. doen! dan heb jij het heft in eigen hand en jij hebt goed (beter) gemaakt wat even fout was.
—
kop op, inge. adem in, adem uit.
Comment door karin r. — 14/03/2009 #
Sluit me aan bij Toaske. Euh… voor wat betreft de goede raad en het gevoel van jou en Kleuter. Ik vrees dat ik opvoeden nog wel eens moeilijk ga vinden; ik ken de brossies een beetje….
Comment door Yvonn — 14/03/2009 #
Je schuldig voelen is helemaal niet nodig. Jij wist niet hoe dit zou aflopen en dat het zo’n troela van een badjuf was, kon jij ook niet vermoeden.
En misschien heeft Kleuter wel een teer zieltje, maar wat dan nog als dat zo zou zijn? In deze situatie is het helemaal niet gek dat een kind gaat huilen en het niet leuk vindt.
Hopelijk wordt de volgende zwemervaring een stuk leuker!
Comment door Eline — 15/03/2009 #
Laat je niet gek maken. Klachten inddienen is niet gek. Je doet het voor Jonah!
Dat hij leert zwemmen zonder er heel zn leven aan herinnert te worden hoe eng het is om zwemles te krijgen en dat zwemmen dus eng is.
Gewoon schrijven. Je eigen emoties laten zien, ze kunnen je daar geen ongelijk in geven, want jij beleeft dat zo.
Trouwens, die vent achter de balie had het je toch aangeraden? Dus doe je dat! 😉
Comment door Janneke — 15/03/2009 #
Je baalt omdat het niet zo is gelopen zoals je had gehoopt. Dat is niet meer als logisch mar je hebt ook echt reden om te balen. Zulke juffen horen niet thuis in het zwembad. Schei toch uit.
Kun je niet heel stiekum als ze niet kijkt een steen aan dr been binden, of lood in dr zwembroek naaien of jeukpoeder in dr badpak stoppen of of……..
De mama is boos!!!!!!
Comment door Inge — 15/03/2009 #
Klacht indienen prima. Want ze ging te ver.
Maar verder, het laten gaan.
Want het is inderdaad het verdriet bij jou niet waard.
Voor deze badjuf tien anderen.
En van de tien badjuffen zijn er negen wel heel aardig. Daar moet je vertrouwen in hebben.
En dus heeft dit niets te maken met jou. En hoe jij naar Kleuter bent. Want tuurlijk is zwemles leuk! En dat zal hij ook nog gaan ervaren! En als het niet nu is, dan volgend jaar, of het jaar erna.
Comment door Cisca — 15/03/2009 #
ach, ouders pikken gewoon teveel dingen en soms kàn je gewoon niet anders (zoals met Luca die wel naar de kribbe moest), maar je kind verplicht naar een zwemles sturen waarvan je weet dat de juf haar kinderen zo behandelt zou ik ook niet doen.
En het kan best zijn dat kleuter het moeilijker had dan de andere kinderen, maar dan moet de juf net èxtra lief zijn.
En ik heb zo’n dingen hier ook al gezien hoor op school als ze denken dat niemand het ziet. (een kinderverzorgster die een peuter op zijn eerste schooldag opsloot in het slaapklasje omdat ie te veel huilde of de juf die helemaal niet reageerde toen drie kleuters een peutermeisje aan het slaan en stampen waren) en ik heb het altijd gemeld bij de directie maar meer dan vingergetik is er nooit gekomen.
Comment door jennifer — 15/03/2009 #
inge je gevoel is goed.
ik herken je verdriet, telkenmale als ik op afdelingen kom en zie wat er daar allemaal gebeurt met weerloze mensen door ‘opgeleide’ mensen die beter moesten weten.
ik ben daar ook niet meer boos om, meer verdrietig. want het kan zo makkelijk anders.
ik vond je stukje zo herkenbaar/vergelijkbaar met wat ik iedere dag zie. alleen ging het hier om zwemles en waar ik kom om levensles. tenminstre daar zou t over horen gaan.
t vreemde is dat zo’n juf dan nooit ontslagen wordt……..hè?
Comment door maurice — 15/03/2009 #
kijk, mijn comment wordt weer geaccepteerd 😉
Comment door maurice — 15/03/2009 #
Maar je hoeft jezelf niets te verwijten! Je bent een hele lieve gewetensvolle moeder. Hoe had je dit kunnen weten?
Je wilt je kind beschermen tegen alle teleurstellingen in het leven, dat herken ik.. en dat lukt niet altijd. En nu heb je goed gehandeld: hij gaat er niet meer heen.
Ik zou zeker wel bij het zwembad aangeven dat deze juf niet bepaald aardig is- ze mag best weten dat ze haar slechte humeur thuis moet houden!
Comment door esther — 15/03/2009 #
Zelfs mama’s falen… en papa’s ook. Dat is ook verdriet en tevens groeien. Maar in liefde wordt falen beschouwd als menselijk en mag vergeven worden. Ik eer mijn ouders omdat ze hebben gefaald en dat ze hebben gedaan wat in hun vermogen lag. Liefde dekt alle dingen toe.
Comment door Pascal — 15/03/2009 #
Ach, meidje toch! Ik kan me zo goed voorstellen, dat jij je schuldig voelt, maar dat is verspilde energie. Stop die energie in een klachtbrief en vergeet het dan!
Jij kon van tevoren niet weten, dat daar een onbekwame juf les moest geven, maar ik denk, dat er best ook wel ergens een zwembad is met bekwame badjuffen en -meesters.
Kop op! Het komt heus wel goed!
Comment door Trui — 15/03/2009 #
ik snap dat je teleurgesteld bent en er een vervelend gevoel aan over houdt.
maar.
de wereld stikt van de nare badjuffrouwen. jonah zal ze nog in allerlei gedaanten gaan tegenkomen. en steeds vaker zal je er niet bij zijn om hem te beschermen. steeds vaker zal er geen race-auto klaar staan om ‘m te troosten.
ik weet, hij is nog maar 4 en je wilt ‘m beschermen. maar bij beschermen hoort – denk ik – ook leren incasseren. in de wereld/tijd die jonah tegemoet gaat een onmisbare eigenschap.
[of is dit een typische mannenreactie? 🙂 ]
Comment door rbrt — 15/03/2009 #
Pppffffttttt ik was al verdrietig van het lezen van je vorig blogje over de zwemles maar dat is bij het lezen van deze niet heul veul beter geworden ….
Is het herkenning? Ik denk het wel. Het gevoel hebben dat dingen ‘zomaar’ gebeuren en dat je niet (op tijd) hebt kunnen ingrijpen. Het gaat ggrrrrrr wel over JOUW kind!
Wel een leermoment voor jullie allemaal … voor Kleuter dat de wereld ook niet lieve mensen heeft en voor jullie dat het beschermen van Kleuter niet altijd gaat lukken en dat is weer een leermoment voor Kleuter …. hij zal voor zichzelf leren opkomen.
Opgroeien ….. Opvoeden ……. wat kan het soms lastig zijn/lijken.
Ik zou in ieder geval naar het Zwembad gaan en gaan klagen over die badjuf! is ze nou helemaal betoeterd!!! Én kleuter leren dat de zwemlessen over een poosje gewoon weer gaan beginnen en dat zwemmen gewoon echt wel heel erg heerlijk is!
Vooruitzichten als duiken met de papa ……. joepie 🙂
Zo mijn verdrietige gevoel heb ik nu lekker van me af kunnen tikken!
Fijne zondag!
Comment door Jetty — 15/03/2009 #
Nee rbrt, dit zou mijn reactie kunnen zijn. Ik ben iets minder beschermend dan jij denk ik Inge en had dus wel doorgezet. Ondanks het huilen en ondanks het verdriet. Want helaas gaat dit idd nog vaker voorkomen. Mensen die niet lief en aardig en begrijpend naar hem zijn. En dat hebben mijn kindjes ook moeten leren. Wat niet wegneemt dat ik mijn mond heus wel opentrok en er wat van zei hoor, laat dat duidelijk zijn. En zelf van ellende moest huilen van binnen. Maar toch… ook deze dingen horen erbij, dus doorzetten zeg ik dan.
En Jonah een teer zieltje… dan is het aan jullie om hem wat weerbaarder te maken. Geloof me, daar heeft hij later alleen maar voordeel van. (Ik zelf doe er alles aan om te voorkomen dat Dochter net zo als ik word. Ik dwing haar met pijn in mijn hart om enge dingen het hoofd te bieden en na jaren van angst en tranen bij al het nieuwe, lijkt ze daar nu ineens veel beter mee om te gaan. Gelukkig.)
Comment door Karen — 15/03/2009 #
@rbt: nee geen typische mannenreactie. mijn reactie was/is hetzelfde. 🙂
Comment door karin r. — 15/03/2009 #
‘Doorzetten’ is: wel leren zwemmen, maar niet bij een juf waarvan je voor de les (misschien) moet overgeven van de stress. Zou ik denken.
Comment door Jesca — 15/03/2009 #
Wat Karin zegt. En rbt.
dat was 1 hele nare vervelende rotzwemles met een anre vervelende rotjuf. Maar dat is ook alles wat het was – je moet het niet groter dan maken dan nodig. Kleuter stapt er vast zo weer overheen, en een volgende zwemles (in misschien wel een ander zwembad met hoe dan ook een andere juf) wordt vast WEL leuk.
Of niet. Maar zo is het leven dan maar. Soms moet je, ook als je 4 bent, dingen doen die niet zo leuk zijn maar wel goed voor je. Soms moet je omgaan met mensen die je niet zo leuk vindt, maar die toch iets over je te zeggen hebben. En dan moet je nou eenmaal een manier vinden om daar mee om te gaan, ook al ben je vier.
Dat zuigt hoor, als moeder – daar niet van. Ik stuurde Frankie iedere dag huilend naar school, in groep 3, waar hij in 1e instantie niet klikte met de juf. En iedere dag brak stiekem mijn hart, als ik hem zei dat juf nou eenmaal was wie ze was en dat hij het er maar mee moest doen, en dat er in het leven nog veel meer dingen en mensen zouden zijn die niet zo leuk waren, en dat ik dus verwachtte dat hij zich gedroeg als de grote jongen die ik vond dat hij was.
Ook al vond ik dat helemaal niet.
Henniewee. Klacht indienen. METEEN. Die zwemjuf moet echt bij die kinderen weg.
En dan weer verder met het leven.
Comment door Francine — 15/03/2009 #
Ik sluit me bij Jesca aan. Doorzetten om te leren dat je niet bij de eerste de beste tegenslag moet opgeven, hartstikke goed. Maar hij hoeft toch zeker niet te leren dat het ok is dat hij zo behandelt wordt? Hoeveel nare badjuffen hij nog tegen gaat komen in zijn leven.
Weerbaarder worden is toch immers niet hetzelfde als over je heen laten lopen? Dat is in ieder geval niet een eigenschap dat ik mijn kind zou willen meegeven.
Ik zou me ook heel rot voelen en boos zijn, en ik vrees dat ik ook zo’n moeder zou zijn geworden die een klacht indient Inge! 😀
Comment door SillyCrazyMe — 15/03/2009 #
Inge – zag je reactie op mijn blog.
Goed zo. En echt indienen die klacht he – een kind (van een ander) (en ook van jezelf maar das toch weer anders) hardhandig vastpakt, moet ECHt een berisping krijgen. Echt.
Dat kan gewoon niet.
En dan aan Kleuter uitleggen dat zwemles soms leuk is en soms niet, maar dat JIJ ervoor gezorgd heb dat DIE juf in ieder geval niet meer in zijn buurt komt. Hah.
Comment door Francine — 15/03/2009 #
Zit ik zo eens al die reacties te lezen….en wordt mijn eigen reactie helemaal beïnvloed door die reacties. En opeens lees ik dat een hoop het opeens eens zijn met ‘rbrt’terwijl die zwemjuf daarvoor nog een &*%$ was.
Dus ik weet gewoon echt niet wat ik nu vind dat jij moet vinden.
Ik vind het persoonlijk niet nodig dat jij je schuldig voelt, maar dat doe je toch wel…
En ik vind dat je lekker moet doen wat jij vindt dat je moet doen. Dat doet iedere moeder.
En jij vindt misschien ook anders dan een andere moeder in dezelfde situatie.
Dus vind wat jij vindt.
Comment door maureen — 15/03/2009 #
en ik vind overigens nog steeds dat je dat mens moet bannen….hiehaaaaaaaa. Weerbaar worden kan je ook op andere momenten. Niet als je moet leren zwemmen.
Comment door maureen — 15/03/2009 #
Ontzettend jammer dat zo’n egoïstische, harteloze badmiep dit voor Kleuter verpest heeft. Want het had zo anders gekund. Mijn kids gingen op zwemles in een zwembad waarvan bekend was dat de badjuffen- en meesters daar op een speelse en betrokken wijze zwemles gaven. Want. Zelfvertrouwen is o zo belangrijk voor de allerkleinsten. Pas na de ‘spettergroep’, wanneer kindjes gewend zijn, werden de badjuffen- en meesters ietsie strenger. Maar nooit té. En natuurlijk mochten wij kijken naar de vorderingen van onze koters en natuurlijk zwaaiden we tig keer door de ramen naar ze en andersom. Ik zou zeker de directie van dat zwembad aanspreken, opdat niet nóg meer kindjes (én ouders) ongelukkig naar zwemles gaan.
Ik zeg: gewoon doen, Inge!
Comment door Desire — 15/03/2009 #
Tjonge. Wat een akelige zwemjuf.
En eigenlijk maar raar dat jullie niet mochten blijven.
Bij mij vroeger op de zwemles mochten de ouders de hele tijd blijven kijken. Altijd.
Comment door Geartsje — 15/03/2009 #
De andere reacties heb ik (nog) niet gelezen, dus ik val vast in herhaling, maar, echt: dit is NIET normaal!
Natuurlijk doet het onwijs veel pijn dat je kind de harde wereld heeft leren kennen.. Je bent verdrietig doordat je hem hier niet voor hebt kunnen beschermen. Dat heb je ook echt niet, want je WIST het niet!
Heel goed dat je hem daar niet verder laat lessen, want wachten tot het plezier komt, lijkt hier wachten tot je een ons weegt en dat is ECHT erg voor je kind!
Dat de andere kinderen er wel blijven, zegt vaak ook wat over andere ouders. Ouders die ook gestresst en gehaast zijn en/of net als juf harder zijn tegen hun kind. Die ouders zien deze dingen niet waarschijnlijk…
Wees blij dat jij dit WEL ziet. Misschien een idee om eerst bij lessen te gaan kijken om te zien hoe een juf het doet en daarna pas te beslissen of je Kleuter wel of niet mee laat doen.
Comment door Jolanda — 15/03/2009 #
Heel begrijpelijk dat je je zo rot voelt, dat zou ik ook hebben. Maar de fout ligt bij dat kreng en niet bij jou!
Ik begrijp werkelijk niet waar ze het idee vandaan haalt dat ze zo met kiendjes om mag gaan. Het maakt me zelfs heel verdrietig, die arme Jonah zo aan het huilen. Hoe rot kun je doen zeg, het is maar een kind.
Maak er maar werk van, ze moet weten wat ze gedaan heeft. Al betwijfel ik of het aan komt. Je hebt nou eenmaal van die mensen die van de harde aanpak zijn. Helaas.
Comment door Joeltje — 16/03/2009 #
wat een draak van een juf is dat zeg !
en wat ben jij nog netjes geweest …..
dit kan dus echt niet wat die juf doet ..
mormel , moet dus echt even op de vingers getikt worden ..wat doet ze als ze écht nijdig is ??
Comment door lenie — 16/03/2009 #
Ben het met Karen eens.
Die dingen gebeuren en daar kun je ze niet altijd voor behoeden! En dat hoeft ook niet! Opgroeien gaat met vallen en opstaan!
maar k denk echt, dat je soms, alleen uit je allesoverheersende liefde, Joon iet-wat TE beschermd op laat groeien (opvoedt)….
Ik schrijf dit niet als kritiek, maar alleen maar om je (hopelijk) te “helpen”…..
Comment door je (grote) zus — 16/03/2009 #