.we leggen een nieuwe ondervloer en
juli 17, 2010 on 4:08 pm | In ge | 11 Commentsik vond stukjes leven weer, herinneringen, stukjes hart. Een kaart van mijn moeder voor mijn toen nog ongeboren kind. Een tot schatkistje gebombardeerd doosje met daarin twee kleine witte veertjes die op een heel speciaal moment naar beneden dwarrelden, ik weet het nog, sterker, ik zie ze zo nog dwarrelen, een klein kralenhartje, tig téénringen #datwasooit en nog meer zut schatten die een ander zo weg zou gooien, of op de grond zou laten liggen, maar die mij na al die jaren nog steeds een warm gevoel van binnen gaven. Nog een doosje met een dubbeltje uit 1882. En een cent uit mijn geboortejaar. M’n eerste eurodubbeltje. Een mooie gulden.
Foto’s van mezelf, waarop ik verdacht vaak stond met een sigaret, de kaart van de verloskundige van toen m’n moeder zwanger van me was, Kleuter’s blauwe ziekenhuisarmbandje.
Teksten van liedjes die ik in een vorig millenium schreef, een oude democassette zelfs nog van m’n bandje, een veel te lief briefje van een veel te lief vriendje. De kaart die ik voor Kleuter haalde toen ‘ie een half jaar werd, de eerste kaart die ik van m’n enige echte eigen nichtje kreeg en de envelop met daarin de originele tekeningen van m’n neefjes voor op het geboortekaartje van Kleuter.
Ik werd er zo blij van.
Van mijn leven.
11 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Leuk he, dat soort schatten! In een gouden(zelfgeverfd) kistje met een slot erop, en dan over een paar jaar weer kijken! 🙂
Comment door Jesca — 17/07/2010 #
das leuk dat is heel leuk ,ik heb ook zo’n doos en voor mijn kids hou ik ook al jaren zo’n doos bij (weten ze niet) waar hun allerliefste knuffel in zit die ze altijd bij zich hadden maar op een gegeven moment te groot voor werden, eerste schoentjes, eerste kleren , ziekenhuispakje (in frankrijk krijgen kinderen kleren van ziekenhuis aan) , speentjes, etc …en de doos word natuurlijk elk jaar voller. Later als ze groot zijn en ooit eens trouwen of zo krijgen ze die kado van me.
Comment door floor — 17/07/2010 #
Van sommige dingen is de emotionele waarde niet uit te drukken.
Comment door Eline — 17/07/2010 #
Leuk! dat soort herinneringen
Comment door Willemvk — 17/07/2010 #
Heerlijk zo’n middag vol herinneringen.
Een super-isolerende ondervloer?
Tegen het lawaai van buurman?
Comment door Geartsje — 17/07/2010 #
Zo wordt een rotklus ineens een stuk minder rot, ja!
Mooi.
Nadeel is dat zo’n klus dan wel weer veeeeeel langer duurt.. Of viel dat mee?
Comment door Jolanda — 17/07/2010 #
@jesca, voor mezelf zou ik zoiets niet zo snel doen, maar zie ook @floor =)
@floor, wat een goed idee! en dan in een gouden (zelfgeverfd) kistje met een slot erop, zie @jesca =)
@geartsje, zoiets ja. in ieder geval super-isolerend. vraag me alleen af hoeveel dat in de praktijk daadwerkelijk uit gaat halen..
@jolanda, dat viel mee =)
Comment door de mama — 18/07/2010 #
Dat zijn inderdaad ‘moments of love’. Ik heb dat ook wel eens. Opzoek naar het één vind je wel eens iets anders in het leven en dat kan dan weer moment van stilstaan opleveren.
Comment door Erwin Troost — 18/07/2010 #
Heerlijk, die herinneringen.
Comment door Loezju — 18/07/2010 #
Wat een goed idee, zo’n doos vol herinneringen!
Comment door Ruthy — 18/07/2010 #
ja leuk. ik heb eigenlijk niet zo veel meer vann vroeger, behalve dan wat foto’s. ik ga er altijd hele verhalen bij vertellen als ik ze iemand laat zien.
blij met mijn jeugd!
Comment door maurice — 25/07/2010 #