.niet alleen de tijd vliegt

Ook mijn neefje. Hij werd onlangs zestien, in Berlijn, en vloog vanmorgen naar Bristol. Met zijn vader en de mijne. En wij zwaaiden ze uit. In de regen. Op het panaroma terras.
Schiphol is zo’n ontzettend leuk uitje voor Kleuter. ’t Is dat ’t parkeren zo’n duur geintje is daar, voor ’t zelfde geld kun je ook naar de échte Ballorig, anders gingen we morgen weer. Want morgenavond komen de papa’s terug. Neefje blijft tot zaterdag. En komt dan alléén terugvliegen! Nou ja, niet helemáál alleen, er passen tot tachtig mensen in zo’n Cityhopper geloof ik, en grote kans dat een gediplomeerd piloot ’t toestel bestuurt, maar zelfs Kleuter zei, alleen? wat stóer!
Zestien.
Hij kijkt al over me heen, zo groot is ‘ie, maar het was toch echt nog niet zo lang geleden dat ‘ie nog jonger dan Kleuter was, met z’n tuinbroekie en z’n baldadige blauwe ogen en dat lieve kleine peuterhandje in de mijne en nu is ‘ie de halve wereld al overgevlogen! Amerika, de Dominicaanse Republiek, Aruba, ’t kiend heeft al meer gezien dan ik wat dat betreft.
En toch.
Gaf ik ‘m vanmorgen zes kussen, ongetwijfeld minstens vier teveel naar zijn smaak, en moest ik me inhouden om ‘m niet nog een stevige knuffel te geven. Vlak voor ze op zouden stijgen smste ik ‘m nog even. In ’t Engels. En hij smste in ’t Engels terug.
Even later vlogen ze.
Met de tijd mee.

.mind your step