.kaartenactie beyond #twittercare
februari 25, 2010 on 8:32 pm | In ge | 30 CommentsIk wil zo graag. Geloven. In meer dan hier, groter dan Liefde en een Waarom. Een reden, een antwoord en in het ergste geval, dat de mooiste bloemen het eerst geplukt worden. Ik wil zo graag. Geloven.
Emilie is ziek. Heel, heel erg ziek. En ik wil zo graag geloven.
En ik wil zo graag zou het heel fijn vinden als jullie haar een kaartje willen sturen. Of misschien wel een knuffeltje. Een cd met kinderversjes, een dvd van wat het ook maar is waar dreumesen tegenwoordig naar kijken, een tekening. Een hartje onder haar riem. En onder die van haar ouders en broer.
Emma Kinderziekenhuis AMC
Emilie Boon
Kinderoncologie
F8 Noord 210
Postbus 22600
1100 DD Amsterdam
Dank jullie wel.
30 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Emilie is een dreumes begrijp ik?
Ik krijg er de kriebels van. Zo’n klein kindje op de oncologie.
En of je nu gelooft of niet, bidden kan geen kwaad. Al was het alleen maar vor je eigen gemoedsrust.
Sterkte!
x
Comment door Geartsje — 25/02/2010 #
Geloven is een vast vertrouwen. Ik heb al vaak ervaren dat het in welke situatie dan ook enorm veel kracht en rust geeft.
Ik bidt voor deze mensen (en vele anderen) die zo’n moeilijke weg moeten gaan, ik bidt voor jou (en vele anderen) omdat ik je zo graag dat geloof zou willen geven. En ik vertrouw er op dat Hij iedereen de kracht geeft om te dragen.
Comment door margriet — 25/02/2010 #
Dank! Vroeg net op twitter al aan kekmbdd om een adres. Kaart ga ik sturen. Heb er moederrillingen van.
Comment door esther — 25/02/2010 #
Ik las er vorige week (lurk daar heel af en toe want ik vind het a. te erg b. te moeilijk om een reactie achter en c. te akelig om er vaak te komen) en ben naar aanleiding daarvan KiKa maandelijks gaan steunen. Heb toevallig vandaag de bevestigingsbrief in de bus gekregen.
Wat verschrikkelijk om zoiets mee te moeten maken!Ken jij hen persoonlijk? Ik ga een kaartje sturen naar een meisje dat ik niet ken, maar ik hoop dat een kaartje haar (en haar ouders en alle mensen die van haar houden) een heel klein beetje extra kracht geeft.
Comment door Toaske — 25/02/2010 #
Jeeeeh, help, wat heftig!
Ongelofelijk, zo onwerkelijk. Oneerlijk.
Wat een vreselijke nachtmerrie.
Dat wil je niet geloven…
Comment door Janneke — 25/02/2010 #
Ga dit weekend een hart onder haar riem knutselen met de jongens. En ze extra lang knuffelen. Verder weet ik niet wat ik moet zeggen, ik wens haar en haar ouders alle kracht van de wereld.
Comment door mir — 25/02/2010 #
Oh, man. Ik wens je alle sterkte en alles wat goed is voor Emilie.
Comment door freek — 25/02/2010 #
@toaske (en evt. anderen), ken ze niet persoonlijk. online. maar hoe dichtbij kan iets komen..
@mir, dat klinkt fijn. dank je.
Comment door de mama — 25/02/2010 #
Ga een heel mooi kaartje of wat dan ook uitzoeken!
Verder, stil ervan.
Comment door Aukje — 25/02/2010 #
Er is in ieder geval een kuffel onderweg! We hopen dat het helpt.
Comment door freek — 25/02/2010 #
Heb er gister voor het eerst gereageerd. Zo erg. Geen woorden voor hoe erg.
Weet verder ook even niets op je logje te zeggen. Een hoofd vol gedachten.
En dat kaartje. Natuurlijk.
Comment door Andrea — 25/02/2010 #
Pfff. Wat moeilijk. Mijn hart breekt in duizenden stukjes als ik zo’n verhaal lees, als ik de foto van zo’n onschuldig meisje zie. Ik hoop van ganser harte dat dit goed gaat aflopen.
Comment door Mimi — 26/02/2010 #
Ben vanmiddag al op bol.com op zoek gegaan naar een leuk boekje. Wat verschrikkelijk.. Ik volg ze ook via twitter.
En ik ga met Liz een mooie tekening maken.
Hij schreef gister dat hij bijna ging kotsen van het bericht. Het zou ook echt ZO verboden moeten worden voor kinderen om zo ziek te zijn…
Hoe dan ook: super zo’n kaartjesactie!
Comment door Jolanda — 26/02/2010 #
He wat verschrikkelijk.
Ik heb een broertje gehad wat aan die k*tziekte is overleden en het breekt echt mijn hart om de foto van Emilie te zien.
Het leven is soms zo oneerlijk…
Comment door Cisca — 26/02/2010 #
Jee wat een verhaal…
Kan je me zeggen wie het is en de relatie tot jou? Wie schrijft de blog is dat haar moeder?
Comment door ilse — 26/02/2010 #
Ik las er al eens. Via vriendin. Die met de babydochter met leukemie.
Tis teveel om te bevatten. Hoe kan dit nou vraag ik me dan af. Lieve lieve kleine kindjes die zo ziek worden. Zucht. Tis niet eerlijk.
Comment door Astrid — 26/02/2010 #
dat kaartje is op de post. Ga zo eens kijken of ik nog een dreumes-iets heb liggen. Machteloos en als dit iets is dat je doen kunt, dan doen.
Sprakeloos, oneerlijk en wat een mooie woorden van Margriet. Ik ben er bijna, ik geloof niet dat er iemand is die beslist over leven en dood (dat vind ik wreed en het geloof is m.i. niet wreed, dat kan niet !) Ik begin te geloven op mijn manier. En dat is onder andere zoals Margriet schrijft: Hij geeft de kracht om te dragen…
Comment door Jis — 26/02/2010 #
Net ademloos gelezen, wat vreselijk…
Ik ga eens een mooi kaartje maken!
En ik vraag man of hij net wat harder kan fietsen bij Alpe d’huzes.
Comment door anouk — 26/02/2010 #
Inge, ik heb een mooie sprookjeskaart, het hele verhaal vanaf het begin gelezen … zo kan het dus ook gaan, en daar toch niemand antwoord op, niet anders dan aandachtig warm meeleven.
Comment door Marius — 26/02/2010 #
En ik zou jou en anderen het geloof zò gunnen! Het is zo’n troost, juist ook in deze dingen! Een houvast, de kracht om door te gaan, en als het je niet meer lukt in eigen kracht weten dat je gedragen wordt.
Comment door Annemarie — 26/02/2010 #
GVD wat zijn we gezegend met een gezond kind. Ik zit met kippenvel de site te lezen. Het zal je kind zijn.
Als dat het enige is wat we kunnen doen vanuit hier, dan doe ik daar zeker aan mee.
Comment door maureen — 26/02/2010 #
oh en gatver, nu zit ik het nog jankend te lezen ook
Comment door maureen — 26/02/2010 #
Zo, dinosaurusmerlijnkaartje is onderweg…
Comment door esther — 26/02/2010 #
Heb vandaag het hele verhaal van Emilie gelezen. Wel met een paar pauzes tussendoor, want het is behoorlijk heftig om in een ruk door te lezen.
Wat een berg ellende krijgen die mensen over zich heen.
Ik heb getracht daar een reactie te plaatsen, maar dat wilde niet lukken.
Ik wens ze vanaf jouw log alle kracht, geduld en doorzettingsvermogen die nodig zijn om hier doorheen te komen.
Comment door Trui — 26/02/2010 #
Bijna tranen! Ook al is het niet de zelfde kut-ziekte, ook mijn Miniman is niet gezond en dat doet zoooo ontzettend veel pijn!!
Het leven is soms zo oneerlijk!!
Comment door sillyme — 26/02/2010 #
Je weet hoeveel ik om kinderen geef, dus dit zeker wat, maar ieder kind doet mij iets, vandaar dat ik in maart optreed voor de CliniClowns. Ook zal ik vandaag aan Emilie denken en kijken wat ik kan doen.
Comment door Erwin Troost — 27/02/2010 #
Ik wil je bedanken voor alle energie die je hebt gestoken in en alle aandacht die je hebt besteed voor ‘ons kleine meisje dat bij de dokter komt’.
Nogmaals, onvoorstelbaar veel dank.
Warme groet,
Gaston Boon
Comment door Gaston Boon — 27/02/2010 #
Ik doe mee.
Sinds een paar weken volg ik kekmbdd op twitter. En lees ik het blog.
Het is te erg.
Comment door Novy — 27/02/2010 #
Soms denk ik dat alles met een reden gebeurt. En dat alles zin heeft. Maar hier weet ik niks fatsoenlijks van te maken. Wat erg toch.
ik ga een kaartje sturen.
soms is t gewoon k*t.
Comment door maurice — 28/02/2010 #
Helaas ken ik het gevoel van pa en ma maar al te goed been there…. done that…. Ik volg ze “zo nu en dan” (ik ben eindelijk aan het afkicken van de kinderkankerlogs, neem me niet kwalijk) maar voel weer teveel van wat ik zelf voelde toentertijd als ik het lees. Er is maar 1 remedie… doorgaan en op volle kracht vooruit! Je moet wel en dat geeft de kracht. heel veel succes, hier gelukkig een happy end, we deden het ook niet voor minder! Ik wens jullie heel, heel, heel veel uithoudingsvermogen en mooie momenten met elkaar!
Comment door P. — 26/04/2010 #