maart 24, 2008 on 1:30 pm | In ge | 32 Comments
Twee jaar geleden. Zag ik. En voelde ik. De Grootsheid. De pracht. De hand van God. Dacht ik erin te herkennen. In de bergen. En de wolken. Maar vooral ook de bergen. Van bovenaf. De uitgestrekte natuur, deels ongerept en zó, ja zó Groots.
Ik voelde me klein en groot tegelijk. Klein en nietig in dat overduidelijk zoveel grotere geheel en groot als zijnde onderdeel vàn.
Daar te vliegen, te vliegen, ver boven de grond en dichtbij waar ik ooit dacht dat de hemel was. En hij hàd er mogen zijn, wat mij betreft. Want wàt.een.uitzicht.
Het vliegtuig was krap en vol en weinig mensen keken maar naar buiten. Ze waren druk met zichzelf, hun (veelal jankende) kroost (Peuter Dreumes was stil en dus jeuj ! voor Dreumes) en hapjes en drankjes en bla bla. Ik ging er maar van uit dat het merendeel veel vaker vloog, wellicht. En dat ze daarom niet meer gehypnotiseerd werden door al dat moois. Maar kon me tegelijkertijd niet voorstellen dat die schoonheid daarbuiten ooit zou wennen. Dat iemand ooit uitgekeken zou zijn.
Ik voelde me eigenlijk niet eens zozeer dichtbij God. Hij voelde dichtbij mij.
Misschien had mijn hoofd iets nodig om al die Grootsheid en Mooi-te te verklaren. Of misschien voelde mijn hart het. Ik weet het niet. Maar het voelde goed. En kalm.
Dus ik bleef kijken. En zien. En voelen. En de hele week vakantie viel in het niet bij.
De Grootsheid. De pracht. De wolken.
Maar vooral ook de bergen. Van bovenaf.
32 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Gelukkig maar dat je nooit went aan zoveel schoonheid. Ik heb dat ook met de zee, dat gevoel van ‘jee er is een go(e)d!’
Comment door Maurice — 24/03/2008 #
Ik heb gelukkig
elke dag wel een ‘wow’
momentje
—
En zeker in de lucht
kun je je zo nietig voelen.
Verwonderd zijn.
Dat je er bent.
—
Mooi stukje, Inge.
Comment door karin — 24/03/2008 #
Als er geen turbulentie is, is het inderdaad prachtig!!!Wie weet ben je wel dichter bij God, grootsheid als dat ding wel gaat schommelen, en je je broek vol poept van angst.
Is het de witte pasen die al dat groot- en godsheid bij ons naar boven brengt? Of zijn we blij en gezegend door op deze dagen samen te zijn?
Comment door maureen — 24/03/2008 #
Dat liedje van Joni Mitchel is erg mooi, maar ik hou van haar hele ‘oeuvre’.
Comment door Yukiko — 24/03/2008 #
Daarom wil ik altijd bij het raampje zitten. 😉
Comment door Pascal — 24/03/2008 #
Er is niet zoveel nodig om je weer nederig te doen voelen. Nederig; het besef van de grootsheid rond je. Het besef dat jouw zorgen zo klein zijn en het leven zo immens.
Ademloos aan het raam geplakt en geherdefinieerd van binnen. Ik ken het.
Comment door Jan H — 24/03/2008 #
Ik voel me dan als mens altijd zo nietig…
Comment door Eline — 24/03/2008 #
P.S
dacht hieraan:
http://www.youtube.com/watch?v=zF1Xz3RQo6w
Comment door karin — 24/03/2008 #
Wie weet…
waren oude volkeren
daarom wel veel meer
verbonden met
de aarde
de elementen
de ‘hemel’…
en waren hun ‘goden’
een afspiegeling
van diezelfde
grootsheid
die hen omringde ?
.
op een wit Terschelling,
zal ik die elpee van Joni
weer ’s even opzoeken…
(die met Jaco Pastorius)
heet ‘ie niet
Don Juan’s reckless daughter ?
Comment door Anders — 24/03/2008 #
Mooi omschreven Inge! Ik wil degenen die wél een plekje bij het raam hebben bemachtigd wel eens wat aan doen, wanneer ze niet naar buiten kijken.
Comment door Jelle — 24/03/2008 #
Krijg ineens zin om te vliegen, heel apart.
Comment door Marijke — 24/03/2008 #
Tof he? Mehn, dat had ik ook! Heb nu 2 keer gevlogen, naar Griekenland en Tenerife, nou bizar hoor! De wereld is maar klein eigenlijk. Hoe groot zou God eigenlijk zijn?
Comment door Janneke — 24/03/2008 #
Oh..dat lijkt me inderdaad ook zó groots dat je er zelf klein onder wordt. Schitterend!!
Maar vliegen..oef, ik weet eigenlijk niet of ik dat wel durf. Ik wil namelijk in en uit kunnen stappen wanneer ik dat wil 🙂
Comment door annemarie — 24/03/2008 #
Geweldig mooi en indrukwekkend, je foto ook!!
Heb zelf 6 keer gevlogen (of was het nu 7?) en bleef het prachtig vinden!En wat voel je je dan idd onizettend klein en nietig!
Comment door Nathalie — 24/03/2008 #
De bergen zijn altijd mooi.
In de zomer en in de winter.
Als je er bovenop staat, of van onder omhoog kijkt.
Als je er met de auto tussendoor rijdt, of met het vliegtuig overheen.
Bergen zijn allemachtig prachtig. Altijd.
Comment door Karen — 24/03/2008 #
Wat is het toch prachtig als je over zoiets PRACHTIGS zo prachtig kunt schrijven! Hulde!!!
Comment door Toaske — 24/03/2008 #
Hmmm, vanachter m’n schermpje klinkt en ziet het er allemaal prachtig uit, maar vliegen met een een gevoel van ‘niet weg kunnen uit het vliegtuig’ gecombineerd met hoogtevrees is echt genieten van het uitzicht nogal, mwah, lastig.
Comment door Mimi — 24/03/2008 #
Mmmm, prachtig stukje Inge, en dito foto. Schitterend. Ik hou van wolken en misschien daarom ook van de boeken van Herman Hesse, die ze dikwijls beschreven heeft…
Comment door Lut — 24/03/2008 #
Zo hoog in de lucht voel je je nietig en klein.
Kun je je niet voorstellen dat dit alles maar een chemische reactie is. Dan weet je zeker dat er wel meer MOET zijn.
Wat is het leven nu helemaal waard, als je enkel een samensmelting van moleculen bent? Da’s zo cru…
Comment door Adolf — 24/03/2008 #
want er is niemand die die dingen maken kan, en jou het gevoel van grootsheid, nederigheid en kalmte kan geven…alleen Hij
Comment door margriet — 24/03/2008 #
(sh*t foute code)
Het is zeker een mooi gezicht, ik kan alleen niet tegen het claustrofobische gevoel wat het me geeft.
Comment door Youke — 25/03/2008 #
Mooi beschreven, Inge. Zaterdag mag ik het weer ervaren, en gelukkig vliegen we overdag zodat ik inderdaad kan genieten van al het moois, dat je vanuit de lucht kunt zien.
Comment door trui — 25/03/2008 #
Nou, ik ben één van die mensen die met een heel verveeld gezicht in het vliegtuig zit en niet naar buiten kijkt. Maar dat is zorgvuldig opgehouden uiterlijke schijn. Ik heb namelijk vliegangst en wanneer ik wel naar buiten kijk, word ik misselijk en echt heel bang, haha. En als er turbulentie komt, sla ik het blad van mijn boek heel nonchalant om, zo van; niks aan de hand. Zo hou ik mezelf (en een ander voor de gek) en het werkt best redelijk.
Comment door Tina — 25/03/2008 #
Prachtig beschreven. Ik rijg geen ‘wauw’ momentjes in vliegtuigen, hooguit ‘auw’ momentjes. Mijn oren doen zo’n ontzettend pijn…… En verder ben ik bang dus uit het raam kijken is ook al geen optie.
Maar ik zou willen dat ik het ooit een keer op jouw manier mag ervaren. Stil worden van ontzag……..
liefs Inge
Comment door Inge — 25/03/2008 #
Vliegen blijf ik prachtig vinden.
In mei mogen we weer.
Comment door Aukje — 25/03/2008 #
Ik heb nog nooit gevlogen. Zou ik toch eens moeten doen denk ik als ik dit lees. Ik heb geen angst of zo, maar het is er nooit van gekomen met het vliegtuig te gaan. Altijd alles met de auto en de boot 🙂
Comment door Redstar — 25/03/2008 #
@ Redstar, het is zeker de moeite waard om eens in het vliegtuig te stappen, er liggen zo veel mooie plekken in het verschiet dan…
Comment door Chantal — 25/03/2008 #
Ik vind vooral het opstijgen en dalen leuk. Het moet vooral niet te lang duren. Na drie uur heb ik het namelijk al he-le-maal gehad en ben ik niet meer te genieten. Daarom vlieg ook het liefst ’s nachts, omdat het me dan meestal wel lukt om te slapen.
Comment door Rian — 25/03/2008 #
Ik ga over een aantal maanden vliegen,
maar vind het wel een beetje creepy.
Maar misschien komt het ook wel omdat ik voor het eerst alleen op reis ga.
Comment door Erwin Troost — 25/03/2008 #
@all : en toen had ik een heel verhaal getypt en vergat ik zèlf de code in te vullen.
…
…
…
…
dus.
Comment door de mama — 25/03/2008 #
@ Inge: Eh ja sorry hoor Ing..
maar ik moet dan ook weer helemaal opnieuw beginnen..:)
Comment door annemarie — 25/03/2008 #
Mooi stukje inderdaad. Ik moet even in mijn geheugen graven maar inderdaad, die bergen daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Naast de vliegangst en de continue controleneigingen om te zien of de vleugels nog wel vastzagen.
Als we landden dacht ik….God zij dank.
Niet helemaal hetzelfde als jij..maar toch een beetje.
Comment door plato — 25/03/2008 #