.alles went
januari 19, 2010 on 3:43 pm | In ge | 18 CommentsTerwijl ik stond te wachten bij de pin, want een heuse rij hier in het hip and happening Zandvoort, waar de sneeuw smolt voor de zon en de winkels alle dagen open zijn, zag ik de ramen boven de stomerij. Voor het eerst. When I look up, I just trip over things.
Ik stelde me heel even voor dat we daar woonden, Kleuter, Vriendje en ik. Dacht aan hoe het zou zijn als we nog in Zwolle woonden, achter soortgelijke ramen. En aan hoe ontevredenheid zomaar naast geluk kan bestaan. Zonder ècht iets aan dat geluk af te doen.
Inmiddels weet ik dat, tenzij iemand ons een hoofdprijzerig lot kado doet, we hier voorlopig nog niet weg zijn. En soms, als ik Kleuter net weer van een vriendje heb opgehaald dat geweldig groot woont, maakt me dat moedeloos, maar meestal voelt het alsof ik me daar wel bij neergelegd heb. When I look down, I just miss all the good stuff.
Ik pinde honderd euro, pakte m’n tassen weer op en liep naar huis.je. Alles went.
Vandaag doopte ik mijn ontevredenheid om in droom.
18 Comments »
RSS feed for comments on this post.
blijven dromen, eens worden dromen waar!
Comment door geertje — 19/01/2010 #
Geen dromen hebben; daar zou ik waarschijnlijk pas ongelukkig van worden.
Hier ook nog steeds veel hoop gevestigd op een hoofdprijslot. Om dan sommige dromen in stand te willen houden.
Comment door Yvonn — 19/01/2010 #
Mensen zijn veel te veel geneigd om te kijken naar grotere en betere dingen, ipv kijken naar wat ze wel hebben….(al wil ik toch wel graag die fiat 500 ;))
Comment door anouk — 19/01/2010 #
Een vriendin van mij woonde in een eenkamerappartement hartje Amsterdam. Haar dochter ging naar een nieuwe hoofdprijzerige school en nam voor het eerst een vriendin mee naar huis.
Het meisje keek rond en zei met grote ogen: ‘Waar zijn de andere kamers?’
Comment door Jowi — 19/01/2010 #
Ik denk dat iedereen, hoe groot of klein behuist, hoe arm of rijk, dat ooit wel eens in meer of mindere mate ontevredenheid kent.
Ontevredenheid is nooit leuk en nooit goed. Dromen hebben is dat wel. Ik moet mezelf daar ook vaak genoeg aan herinneren…
Comment door Mimi — 19/01/2010 #
Ik herken wel iets.een beetje.soms.van dat gevoel.
Maar dan ben ik heel streng voor mezelf. en zeg. tegen mezelf. kijk eens naar de mensen in Haiti. nu . bijv. en dan voel ik me direct weer ontzettend RIJK. wat ik ook ben. als ik het maar zie. blijf zien. en weg is dat ontevreden gevoel!
Comment door Nathalie — 19/01/2010 #
Zodra je niets meer te dromen hebt, dan lijkt het leven me zo verschrikkelijk saai geworden.
Comment door Toaske — 19/01/2010 #
Het gaat niet om het formaat van je huis, maar om de mensen die erin wonen en het formaat van je hart.
(En da’s gemakkelijk spreken voor iemand die wel in zo’n kast van een huis woont, natuurlijk.)
Comment door Geartsje — 19/01/2010 #
Ik weet niet hoe groot jullie huis is, maar ik heb dus helemaal niets met groot. Ik vindt mijn huis te groot *hoe groter hoe meer spullen*, mijn buren die net verhuist zijn naar een nog veeeel groter huis vonden dat zeer zeker nodig! Ik woon het liefst heel klein. Iedereen vindt het hardstikke raar!
Ik geef ook weinig om spullen. Een laptop, wat kleding, mijn mobiel en foto’s, dan ben ik er wel! Mijn huis en de kamers van de kids staan voor mijn gevoel vol met onnodige dingen! Ik ben gewoon raar denk ik!!
Comment door sillyme — 20/01/2010 #
Dat beschrijf je helemaal goed: geluk kan losstaan van hoe je situatie is. En het is mooi als er iets te dromen overblijft.
Comment door esther — 20/01/2010 #
Heel sterk willen… en dan volledig loslaten.
Iemand zei eens tegen mij dat het kon. Dat het werkte als je er met je hele geest achter staat.
Jij bent er gevoelig genoeg voor.
Comment door Plato — 20/01/2010 #
Er moet ook wat te wensen over blijven, niet?
Comment door Eline — 20/01/2010 #
Het is lastig om dat gevoel van ontevredenheid om te bouwen tot iets positiefs.
Heel goed dat je dat gedaan hebt, want ontevredenheid maakt onaantrekkelijk.
En dat past niet bij jou.:-)
Comment door Trui — 20/01/2010 #
Dat gevoel ken ik maar al te goed. En dan niet eens het kleine maar het vreselijk vochtige huis wat we hiervoor hadden. En nooit gedacht, maar toch kunnen verhuizen.(en zonder hoofdprijzerig iets) Zeg nooit nooit.
Comment door Annemarie — 20/01/2010 #
sorry
dan…
van dat op kamers
dus
dan
;
Comment door Anders — 20/01/2010 #
Gek toch, dat vriendjes van de kids altijd in te grote huizen wonen?
Comment door Pascal Summer — 20/01/2010 #
@pascal, het zal ongetwijfel ook andersom het geval zijn. maar die mensen zijn te druk met werken om erover te loggen, denk ik ; )
Comment door de mama — 21/01/2010 #
ongetwijfeld #stopdetijd
Comment door de mama — 21/01/2010 #