.zij hoort bij mij
januari 21, 2010 on 11:18 pm | In ge | 17 CommentsHeel even dacht ik zelfs, misschien moeten we nog een kind, want we hebben geen meisje. Geen meisje! Ik kwam net op de kop uit haar speelgoedmand, just the one, had haar vlindervleugeltjes om en MegaMindy-masker op, jammer dat ze dat pak niet had in mijn maat.je., plastic kinderknipje in m’n haar en klaar. Ze vroeg of Kleuter een keer, het liefst nou maar een ander keertje was ook goed maar het liefst nou, bij haar mocht logeren en natuurlijk mag dat. Maar ’t liefst had ik háár meegenomen, het liefst nou maar een ander keertje is ook goed maar het liefst nou.
Soms heb ik dat bij kinderen. Dat ik denk, waarom ben jij niet van mij? Een jaar geleden, op wintersport, had ik dat ook al zo sterk bij haar. Dan kroop ze ’s ochtends in d’r barbiepyjamaatje bij me in bed en dan rook ze zó anders dan Kleuter, maar zó vertrouwd, zó eigen dat ik dacht, waarom ben jij niet van mij?
En dan weet ik weer. Kinderen zijn niet vàn je, ze hóren bij je.
17 Comments »
RSS feed for comments on this post.
sst…
*fluistert*
dat heb ik wel ‘ns met (andere) vrouwen…
Comment door Anders — 21/01/2010 #
Als ik iedere keer op dat gevoel in zou gaan (en die ouders voor het gemak wegdenk ;-)), zou ik nu een huis vol hebben! 🙂
Wat heerlijk om zoveel liefde te voelen ook voor andere kindjes! Vind je niet?
Wat een prachtig mooi meisje trouwens!
Comment door Jolanda — 22/01/2010 #
Ja, hier ook geen meisje. Zelfs de hond en de kat zijn hier van het mannelijke geslacht. En ik had dus ook altijd gedacht dat ik heerlijk vlechtjes zou kunnen maken en glitternagelak op nagels zou kunnen smeren. Maar goed, ik heb me maar gewoon helemaal in het jongensgedoe gestort 😀
PS: ik stel voor dat je dat cadeautje voor mij van je todo list streept. Dan doen we gewoon net alsof ik wel een cadeautje heb gehad en dan is het ook goed. Ik ga het onderhand bijna zielig voor je vinden, haha!
Comment door Tina — 22/01/2010 #
Je weet hoe het is he, de slapeloze nachten en de vervelende hangmiddagen zijn voor de mama’s, niet voor anderen. Dus als al die kinderen echt van jou zouden zijn zou je daar misschien weer heel anders over gaan denken 😉
En ik had jou wel willen zien met vlindervleugeltjes, een Mega Mindy-masker en een kinderknipje in je haar 😀
Comment door Jose — 22/01/2010 #
Nou, ik moet eerlijk zeggen, ik heb dat gevoel écht niet zo snel bij andermans kinderen 😉
Maar die meiskes die jij laat zien, die zijn inderdaad wel om óp te vreten.
En jij, Inge, jij zou gewoon bij een gezin met 14 kinderen (véér-tien ja 😉 horen/passen =)
Comment door Mimi — 22/01/2010 #
Ik weet zeker dat dat gevoel wederzijds is 🙂
liefs en een fijn weekend, Inge
Comment door Inge — 22/01/2010 #
dat heb ik ook wel eens
Comment door maureen — 22/01/2010 #
ik heb dat dus helemaal niet.
Er zijn echt geen kinderen in mijn nabije omgeving die ik daarvoor leuk genoeg vind.
Ik vind andere kinderen..gewoon…niet zo leuk.
En hahaha @Anders,
want dát herken ik dan weer wel.
Hier komt de broodnodige knipoog, anders krijg je dat weer…:
😉
Comment door Susy — 22/01/2010 #
Hoi Inge
Wij hebben een meisje en een jongen, maar als je maar een kind hebt dan is het heel moeilijk als er een heel lief kind bij je in bed kruip.
groetjes Rinus
Comment door rinus — 22/01/2010 #
Ik ben echt zielsgelukkig met mn jongens. Nooit gedacht dus, dat (een) mn meissie zòveel zou toevoegen. Zij is echt onbeschrijvelijk. Kinderen horen bij mij. en bij mijn leven.
Comment door Annemarie — 22/01/2010 #
Mooie laatste zin. Je bent een filosoof.
Comment door Plato — 22/01/2010 #
Ik heb dat nooit bij andere kinderen. Dat ik ze zou willen ‘hebben’. Alleen bij die twee van mij. Gelukkig maar! 😉
Comment door Toaske — 22/01/2010 #
Meisjes zijn leuk!
http://www.katsandogz.com/onchildren.html
Comment door Geartsje — 22/01/2010 #
Alleen mijn eigen zoon (en beeb natuurlijk) horen bij mij. Dat gevoel heb ik nog nooit gehad bij andere kinderen. Alleen mijn eigen kindjes zijn leuk 😉
Comment door Loezju — 22/01/2010 #
En zo is het…anders had ik al minstens 100 kinderen gehad 😉
(en waren er heel veel ouders ontroostbaar)
Comment door Liesbeth — 24/01/2010 #
Hier geen meisje(s), ook niet. Ik leen ze soms, van mijn vriendin. Daar waar ik ook best zo aardig ben om eens een jongen uit te lenen, die kant op. Hoewel geen familie voelt het meer als familie dan met nichtjes.
Maar zo sterk als jij dat beschrijft heb ik het niet.
Comment door Richtsje — 25/01/2010 #
Wij denken dat het laatste half jaar ook, maar ondanks pogingen wil het nog niet erg lukken 🙂
Aan de andere kant: als ik denk aan de zware 9 maanden, de bevalling, het slaaptekort, het voortdurende alertzijn, het consultatieburo en andere shit denk ik: 1 is ook mooi ..;)
Comment door esther — 28/01/2010 #