.een hand vol
november 24, 2009 on 3:55 pm | In ge | 38 CommentsJe bent bijna vijf. Een hele hand vol.
Een hele hand vol ben je al bij me, maar was je er niet altijd al?
Vijf jaar, waar zijn al die zestig maanden, die tweehonderdzestig weken, al die dagen aan opgegaan?
Ik weet het wel, aan liefhebben en lachen, zogen en zorgen, voeden en opvoeden. Aan spelen, heel veel spelen, en dansen en zingen en knutselen en leren, voorlezen, knuffelen en aan onze kleine akkefietjes over opruimen en eten en woorden die je sinds kort durft te zeggen, maar waar papa en ik het niet mee eens zijn. Aan leuke uitstapjes en ook de minder leuke, zoals die naar de dokter, telkens weer, en het ziekenhuis en de kindertandarts. En dan waren er nog de dagen dat we bij moesten komen van de gebroken nachten, dat we samen op het grote bed lagen met een stapel boekjes om voor te lezen of de televisie aan, als mama ècht even bij moest komen.
Toch lijkt het nog maar zo kort geleden dat we elke dag voor het eten nog even naar buiten gingen om te oefenen achter je loopauto, dat we de tuinen introkken om bloemetjes te ontdekken, die eerste herfst dat we op zoek gingen naar herfstblaadjes, je eerste echte eigen plantje en hoe goed je die verzorgde. De nachtvoedingen. De middagslaapjes. De luiers. De traantjes. De warme slaapzakbeentjes tegen m’n buik. De speentjes. Die eerste keer met je voetjes in de zee, kruipend over het grote strand, bij mama voor op de fiets en de wandelingen in de draagzak.
En toen mocht je naar schooltje. Zo ineens! Het ene moment mailde ik trots rond dat je al kon zitten en het volgende moment zat je op je stoeltje in die grote klas. Twee keer knipperen met m’n ogen en je zit op de Grote Stoeltjes. Voor de Oudste Kleuters. Ook al ben je dus nog geen vijf.
En het gaat goed met je. Ik kan niet anders zeggen en ik kan niet anders dan dankbaar zijn. Ook al ben je sinds die eerste dag naar schooltje ontelbare keren ziek thuis geweest, heb je ondanks elf maanden borstvoeding waarschijnlijk toch astma en puffen we er alweer weken quasi-vrolijk op los. Er zijn ergere dingen. En ik weet ‘t. Ik heb ook astma.
Je bent zo’n leuk kind. Je bent vrolijk, meestal dan, je hebt zo’n rijke fantasie en een gewèldig geheugen, je doet het uitstekend op schooltje, hebt het er naar je zin en je vertelt honderduit over de avonturen die je met je vriendjes beleeft. En over de meisjes waar je verliefd op bent. De juffies staan na bijna een jaar nog steeds van je te kijken en verbazen zich nog steeds over de prachtige volzinnen die je eruit gooit. Als je de kans krijgt. En je zorgt wel dat je die kans af en toe krijgt, want je durft ook steeds beter voor jezelf op te komen. Je wéét dat je er mag zijn. En ook al laat je anderen soms nog voor, je zorgt wel dat je je portie aandacht krijgt. Positieve aandacht. Je dreint niet, je weet wanneer je het hooguit nog eens kunt proberen, maar niet zal winnen. Je legt je er bij neer. En leert ervan. Je weet ook wanneer je te ver bent gegaan en probeert het dan steeds vaker uit jezelf weer goed te maken. Je bent zo attent, vooral naar mij toe, maar ook naar andere kindjes. Je geeft complimentjes. En als je er zelf behoefte aan hebt, vraag je erom. Ik heet Jonah, vind je dat een mooie naam?
En weet je, ik vind het een prachtige naam. Ik vind jou een prachtig kind en ik had niet durven dromen dat ik zo’n Geluk zou hebben toen ik deze naam voor je bedacht. Vijf jaar geleden.
38 Comments »
RSS feed for comments on this post.
* pinkt een klein traantje weg bij zoveel geluk… een hele hand vol!
Comment door Marijke — 24/11/2009 #
En weet je, nog een keer knipperen en ze zitten op de middelbare school (tja, daar weet ik alles van).
Ik vind Jonah ook een mooie naam. En hij mag er zeker zijn! Dat hij zich daar maar goed van bewust is!
Comment door Tina — 24/11/2009 #
lief(devol).
mooi..
Comment door sana — 24/11/2009 #
mooi, heel mooi
Comment door geertje — 24/11/2009 #
MOOI!!
Comment door margriet — 24/11/2009 #
Prachtig Inge!!
Comment door Aukje — 24/11/2009 #
Wat een prachtige woorden vol met liefde. Jonah is een bofbips met zo’n mama en jij bent een bofbips met zo’n zoon!
Comment door Toaske — 24/11/2009 #
Lief en mooi en wat kan tijd toch vliegen.
Comment door Jojo — 24/11/2009 #
Prachtig!
Wat een heerlijk kind!
Wat fijn dat wij mee mogen genieten hoe hij groter en wijzer wordt.
Comment door Jolanda — 24/11/2009 #
Juh, het gaat inderdaad zo snel. Soms te snel. Soms zou ik wel wat jaren terug willen, maar meest is het zo ontzettend leuk om mee te groeien met de jongskes!
Zo is’t bij jou ook natuurlijk. Maar toch, ik voel mee, ik snap’t. Mooie log Inge!
Comment door Richtsje — 24/11/2009 #
bofbips?
dat zei Thomas altijd tegen mij, als ik bofkont zei. ‘kont’ was een verboden woord in hun opvoeding 😉 .
Comment door sana — 24/11/2009 #
Ow hèèrlijk dit. Logje en je mannetje en moeder zijn en..en..#zucht#..ik breng bijna mn meissie naar dr stoeltje in zo’n grote klas.
Comment door Annemarie — 24/11/2009 #
🙂
Comment door Francine — 24/11/2009 #
Alles lijkt nog maar pas. De oudste van mij wordt alweer bijna 15.
En soms is het net vorige week dat ik hem voorop in het fietsstoeltje had zitten
Comment door Redstar — 24/11/2009 #
Inge schrijft Liefde.
Comment door Yvonne — 24/11/2009 #
Oh, is hij alweer jarig, het gaat gewoon te snel!
Comment door Mevrouw Mikmak — 24/11/2009 #
Ben ik stil van.
Comment door Jesca — 24/11/2009 #
ZO mooi!!!!
Comment door esther — 24/11/2009 #
super zeg 🙂
Comment door jennifer — 24/11/2009 #
en het is zo cool als hij dit later terugleest. Wat jij vindt en voelt over nu.
Wat zal hij trots op je zijn
Comment door maureen — 24/11/2009 #
Eenmaal moeder moet je toch lachen om al dat andere geluk. Ook leuk hoor, dat andere geluk. Maar tegen geluk met een eigen karakter en een eigen leven kan niks op. Helemaal niks.
Geniet nog heeeeeeeeeeeel lang van al dit geluk!!
Comment door Yvonn — 24/11/2009 #
Geniet nog maar van je (nog kleine) ventje.
Voor je het weet heeft ie pukkels, scheurt op een scooter en blijft een nacht weg…
Inge, wat een leuke reactie als ik toch “ja” invul of ik een spambot ben!!!
Comment door Adolf — 24/11/2009 #
Wauw, wat een mooie brief aan Jonah!
Comment door Ruthy — 24/11/2009 #
Lief!!!!!
Comment door Ing — 24/11/2009 #
Je hebt je gevoelens mooi verwoord!
Een paar jaar geleden heb ik ook zo’n soort blogje geschreven over Thomas. Of ik soms niet opgelet had idd, zo zat hij nog in de maxicosi zo ging hij op werkweek met zijn klas, zucht….. time flies when you’re having fun.
En we boffen Ing, allebei met onze lieve kids. En weet je, onze kids boffen ook met ons 🙂
Comment door Inge — 25/11/2009 #
Wat mooi geschreven! En het is ook een prachtig, geweldig kind 🙂
Comment door Sanne — 25/11/2009 #
Ja. Zo voelt het precies!
Alhoewel het bij mij dan pas een jaar is. En bij jou al vijf…
Comment door Cisca — 25/11/2009 #
Alweer 5! Een verjaardag voor Jonah, maar ook voor jou. Alweer 5 jaar een nieuwe Inge. Want moeder worden is toch jezelf een beetje opnieuw uitvinden.
Comment door Jose — 25/11/2009 #
Ik heb het niet snel.
Kippenvel.
Comment door carice — 25/11/2009 #
Gisteren zo’n liefdevol logje en vandaag een verdrietig logje waar we niet eens op mogen reageren? Ik wens je sterkte en wijsheid toe, keuzes maken is niet altijd gemakkelijk, maar soms wel nodig.
Comment door Toaske — 25/11/2009 #
En jij bent vijf jaar moeder.
Vijf jaren van nooit meer onbezorgd en vijf jaren van nog nooit zulk compleet geluk.
Gefeliciteerd.
Comment door Geartsje — 25/11/2009 #
Bijna VIJF? Wow. Waar is de tijd gebleven dat je schreef over de bijna kleuter. Damn.
Comment door Astrid — 25/11/2009 #
De tijd gaat snel als je zo vol met liefde zit. Heerlijke voor jullie alledrie. Ga zo nog 50 jaar of meer door 😉
Comment door Jetty — 25/11/2009 #
Nou moet je ophouden Inge. Lag even achter met je logjes, maar die foto’s uit de ouwe doos waren al tearjerkers. En nu dit. Schei uit!
Comment door Mimi — 26/11/2009 #
De liefde spat van het scherm af.
Prachtig!
Comment door Andrea — 26/11/2009 #
wat een mooi cadeau is dit. voor jouw jonah. voor later. (op zijn minst drie keer met je ogen knipperen)
Comment door sara — 27/11/2009 #
inge, meisje 😉 Wat een liefdevol en waardevol stuk.
Mijn moeder had nog geen weblog toen ik vijf werd, en ze was te druk met 8 kinderen, maar als ze dit over mij geschreven had, was ik apetrots geweest.
en ja die woordjes die jullie liever niet horen…ach, ook dat hoort er bij.
een log om in te lijsten.
Comment door Maurice — 27/11/2009 #
@all, dank =)
Comment door de mama — 29/11/2009 #