.over hospiteren #onceuponalifetimeago
januari 13, 2010 on 11:36 am | In ge | 28 CommentsOp zoek naar een kamer. Ergens aan het eind van de vorige eeuw. Kòm je nog eens ergens.
Zo kwam ik in een huis waar de meisjes alle drie hihihi de PABO deden. Alle drie! Of dàt niet toevallig was? Hihihi. Ik vond het wel meevallen. Met dat toeval.
Ze hadden wel nog méér kandidaten voor de kamer. En de wasmachine stond in de schuur en werkte op rijksdaalders. Hihihi.
Ik vroeg of er nog ‘kandidaten’ tussen zaten die ook zo giebelden de PABO deden. Nou, inderdaad! Hihihi. Of dàt niet toevallig was? Ik zei dat ik nog wel even verder zocht.
Ik vond een werkelijk waar prachtige kamer die alles mee leek te hebben. Huur en huisgenoten daargelaten. Maar zonder overdreven interactie met huisgenoten kan het ook goed toeven zijn in een werkelijk waar prachtige kamer en ik kon desnoods wat extra uurtjes gaan werken. Dus ik deed wat meer m’n best. Om vooral maar áárdig over te komen. Wat best lastig is met jongens die je op het eerste gezicht al niet moet mensen van wie je eerste indruk niet al te positief is.
En het ging schitterend! Tot ik de fout maakte om te vertellen van de giebelende meiskes van die week daarvoor.
Vriendinnetje vàn.
Of dàt niet toevallig was?
Dan was er ook nog het huis waar ze me nog niet in hadden gekregen, al gaven ze me elke maand tweehonderd gulden tóe.
De buurt was niet verkeerd en de huur ook niet, dus toen ik op de bel drukte, had ik dan ook nog goeie hoop. Vervolgens hoorde ik wel èrg veel kabaal en deden maar liefst vijf mensen tegelijk de deur open en schreeuwden, welkom potentiële huisgenooot!!!, waarna ze helemaal in een deuk lagen.
Eenmaal boven, in de gezámenlijke huiskamer, die in ieder geval niet gezamenlijk schoongemaakt werd, bleven ze maar benadrukken hoe ze alles sámen deden. En dus iemand zochten die dat ook wou. Want. Ze hadden waarschijnlijk te vaak Friends gekeken. Of niet vaak genoeg. Bedenk ik nu.
Ze hadden dan ook een ‘open deur’ beleid (wat op zich wel handig was met die kleine hokken), waardoor ik met één blik in de gang zag dat ook de eigen kamers noch gezamenlijk, noch individueel schoongemaakt werden.
Samen koken, samen eten, samen naar school (‘je gaat toch ook naar Windesheim ?’ – en dat ik bijna wou liegen, maar wat als ik ze dan tegen zou komen op school), samen boodschappen, samen stappen, samen samen samen. Ik zei dat ik nog wel even verder zocht. Toen, en dat was pas Echt Eng, probeerden ze me nog over te halen. Sámen.
Een dag later kwam ik ergens waar ze net aan het koken waren. En of ik een hapske mee wou eten. Het zal ongetwijfeld aan de ervaring van de vorige dag hebben gelegen, maar ik zei dat ik nog wel even verder zocht.
28 Comments »
RSS feed for comments on this post.
haha, ohja hospiteren. Oh men. Ben wel benieuwd wat je dan uiteindelijk hebt gevonden toen?
Mijn vriendinnetje vond een kamer op toplocatie. Maar wel met huiskat. Hele vieze huiskat. En vieze keuken ook trouwens. Ik wilde daar dus echt niet logeren. Kwam die kat ineens op je bed liggen ofzo. Yuk.
Comment door Astrid — 13/01/2010 #
Pis bijna in me broek!
Comment door Jerry — 13/01/2010 #
Ha, ik nam gewoon de kamer van mijn vroegere buurmeisje over. Er werd wel gezamelijk gegeten, wat eigenlijk wel handig was, want dan hoefde je ook maar één keer in de week te koken.
Enne, hihihi, niet één van de andere huisgenoten hihihi deed de PABO, als dát niet toevallig is! Hihihi.
*slaat ogen ten hemel*
Comment door Geartsje — 13/01/2010 #
O, en er was voor de schoonmaak gewoon een rooster. En het was schoon. Echt.
Pas later besefte ik me dat ik ’t qua kamer wel erg getroffend had.
Comment door Geartsje — 13/01/2010 #
Hihihi.
Comment door Geartsje — 13/01/2010 #
Goed. Geschreven. Mán.
Brengt me wel op een idee om ook te gaan #strollindownmemorylane.
Comment door Sara — 13/01/2010 #
Dit is iets wat ik dus helemaal nog nooit heb meegemaakt, want nooit op kamers gezeten. Dus. Je vertelt er wel leuk over vind ik.
Comment door Toaske — 13/01/2010 #
Vermakelijk verhaal! Krijg er bijna spijt van dat ik nooit op kamers ben gegaan en zo’n hilarische zoektocht heb meegemaakt 😉
Comment door Laura — 13/01/2010 #
En nu zit je
weernog steeds op kamers…alleen heb je je huisgenoten zélf uitgekozen ; )
Comment door Anders — 13/01/2010 #
hihihi…
Wát, ik zou zo nog op kamers gaan als ik je stukkie lees. Het hoefde wat mij betreft niet qua afstand, maar lijkt me nu bijna wel leuk!
Comment door Richtsje — 13/01/2010 #
Ha, ha, ik zie het helemaal voor me! Blij dat ik een eigen huisje heb!
Comment door Willian — 13/01/2010 #
Haha, wat een geweldig verhaal en zo cool omschreven. 😀 Ik zie het helemaal voor me.
Mijn ervaring met hospiteren is niet zo spectaculair: ik kwam, ik zag en overwon. 😉 In 1x! Hihi. (Oh nee, ik deed geen PABO…)
Comment door Marieke — 13/01/2010 #
Pffff, ben blij dat ik nooit een kamer heb hoeven zoeken.:-)
Comment door Trui — 13/01/2010 #
Ja en hoe loopt het nu af? Heb je ooit van je leven nog een kamer gevonden?
Mijn 1e kamer was het gewoon! Leuke mensen! En vies. Maar dat hoort.
Het was echt een bizar leuke tijd! Voor geen goud willen missen!
Erg leuk geschreven! Zag die huppeltutjes zo voor me. 🙂
Geen ex-PABO’s hier trouwens? 😉
Comment door Janneke — 13/01/2010 #
hihihi. zusje deed PABO. hihihi.
Comment door sana — 13/01/2010 #
Komen je 1o1’tjes hier ook nog te staan dan?
Comment door Toaske — 13/01/2010 #
@toaske, zie http://www.keklog.nl/?p=4373 en dan vooral ook je eigen reactie hihihi ; )
Comment door de mama — 13/01/2010 #
Ik kan het me zo goed voorstellen! (hihihi..)
Zelf (helaas) nooit op kamers gezeten. Maar vriendjes en vriendinnen in Den Haag wel. En dan was ik toch weer blij met m’n zolderkamer. Thuis.
Comment door Yvonn — 13/01/2010 #
hihihi Heerlijk.
Zelf geen ervaring mee. Woonde in een flat. Deelde een keuken met 11 anderen. Was dus afwachten. Veel verschillende mensen. Elk jaar weer nieuwe erbij. Veel verschillende studies. Was eigenlijk juist door het onverwachte mengsel heel erg leuk.
Maar de grote vraag blijft: WAAR kwam je uiteindelijk terecht?!!
Comment door Jolanda — 14/01/2010 #
Hihihilarisch. Bedankt dat je me zo hebt laten lachen, dat had ik even nodig!
Comment door esther — 14/01/2010 #
hahahaha, geweldig! studententijd was erg leuk, maar ‘k ben ook blij dat ik ’t gehad heb!
Comment door Mirjam — 14/01/2010 #
hey de pabo, die valt hier wel eens door de brievenbus 😉
Lijkt me onwijs gaaf, zo’n studententijd op kamers enzo. Heb ik nooit gedaan….
Waar ben je uiteindelijk terecht gekomen??
Comment door maureen — 14/01/2010 #
Ik herken in dit verhaal ook de vroegere woonsituatie van mijn nichtje. In een Amsterdamse studentenwoning. Mijn god wat een zooi. Dat zeg ik, als man die niet bepaald het grootste huiswonder is.
Mooi stuk…ik zie die vergeelde gootsteen zo weer voor me. Met die drabjes van drie dagen oud en de niet meer te verwijderen vlekken op de pannen, de kozijnen, de grond, eigenlijk overal. Brrrrrrrrrr.
Comment door Plato — 14/01/2010 #
Nooit op kamers gezeten. Thank god. Hospiteren, verschrikkelijk lijkt me dat. Een paar van die übernare pubers die dan gaan bepalen of jij wel goed genoeg voor ze bent.. Ik vrees dat ik nooit een kamer had gekregen. Hoewel ik toen nog wel wat aangepaster gedrag kon vertonen. Soms.
@sana; is dat alles wat je kwijt wilde, of was je vergeten te zeggen dat je de beste kamer éver hebt gescoord.
Comment door Ilja — 14/01/2010 #
Communegevoel, nee… dar heb ik nooit zoveel zin in gehad 😉
Comment door Marijke — 14/01/2010 #
Heerlijk stukje.
Alleen al dat hihihi.
Comment door Andrea — 14/01/2010 #
Tis net of ik zelf voor die deur stond die door 5 in-een-deuk-liggende meiden geopend werd, levendig beschreven 😀
Comment door Desire — 14/01/2010 #
o ja, op kamers. Ik denk er wel eens aan terug hoe smerig de keuken van ons studentenhuis was. Liep er ook een kat rond, overal lange haren op t aantrecht van zo’n medestudente.
Ik dacht wel eens dat studenten maatschappelijk werk de meest moeilijke studenten waren om mee samen te leven.
Ik ben nu zo blij dat ik, zoals anders zegt, ook op kamers woon, maar dat ik alles hier binnen zelf kan bepalen.
mijn plekje, zeg maar.
Comment door Maurice — 16/01/2010 #