buurman

juni 30, 2007 on 10:03 am | In Zucht... | 12 Comments

Onze buurman geeft het woord ‘overlast’ een heel nieuwe betekenis.
En ik ben wat gewend !
Ik heb in een studentenhuis gewoond met drugsdealers, geloofsfanatici en gecertificeerde psychoten. Èn meisjes die ‘avondjes organiseerden’ als Sex and The City op TV kwam, ‘Oh hééélemaal leuk, dan maken we er een ávondje van !‘

Maar buurman, hij woont onder ons en in deze kartonnen keetjes zal dat ook zéker geen pretje zijn, scoort toch nog hoger dan bovengenoemde huisgenoten. Zelfs hoger dan de ik-moet-je-wat-bekennen-ik-heb-geld-van-je-gejat-maar-nu-ken-ik-God-en-wil-ik-het-je-graag-teruggeven-idioot die ooit met een groot keukenmes door het huis heen zwaaide. Mijn keukenmes nota bene.
Hij vertelde de politie later dat hij er niks mee van plan was geweest, behalve misschien wat kabels doorsnijden, maar ik was er al lang over uit dat iemand die geld stal, terwijl hij het duidelijk niet nodig had, anders had ‘ie het een paar weken later niet meer gehad en zou ‘ie het mij dus nooit kunnen teruggeven, niet spoorde.

Maar nogmaals, buurman is erger. Die zet ’s ochtends om kwart over vijf, ik ben er niet eens zeker van of dat al ‘ochtend’ heet, het nieuws aan en gaat dan douchen. Drie kwartier. Elke ochtend.
Behalve op zondag, want dan kan ‘ie uitslapen en wordt ‘ie al kwaad als Peuter een vrolijk liedje zingt. Wel draait ‘ie om 2 uur ’s nachts Marco Borsato. Ik had geen idee dat Duitsers daar van hielden, maar zo leer je nog eens wat.
Ook houdt ‘ie van house muziek, of in ieder geval iets wat hier boven klinkt als house. Kabaal.
Deze ‘muziek’, zo had ik al geleerd van de ik-moet-je-wat-bekennen-ik-heb-geld-van-je-gejat-maar-nu-ken-ik-God-en-wil-ik-het-je-graag-teruggeven-idioot, moet altijd belachelijk hard afgespeeld worden. Hierbij maakt het niet uit hoe laat het is. Al kom je midden in de nacht thuis van een avondje stappen, als je house luistert, mag je blijkbaar verder niks kunnen horen. Niet eens je eigen gedachten. En al helemaal niet het gebonk op je deur van een huisgenote die over drie uurtjes op moet staan om te werken !

We hebben geprobeerd een gesprek aan te gaan met buurman, maar de beste man vertikte het om Nederlands dan wel Engels, ik vond het een compromis, hij niet, te spreken en dus vertikte ik het om Duits te spreken. Hij woont per slot van rekening in Nederland en ik heb, sinds ik in hier aan de kust woon, een hekel aan Duits. Kunnen de Duitsers niets aan doen, overigens, het is gewoon irritant om de hele zomer standaard in het Duits gevraagd te worden of je een Bonus-passe hebt door een meisje waar je al het hele jaar je dagelijkse boodschapjes afrekent. Valt het nog mee dat ze ‘sorry’ zegt en geen ‘schuldigung’.

Vriendje is milder. Vriendje gaat midden in de nacht wel weer naar beneden, om in het Duits te vragen of het wat zachter mag.
Het mag niet.
Wat verwacht je ook van een man die om zes uur ’s avonds komt klagen over een stuiterbal, hooguit drie minuten nadat Peuter hem ontdekt had, omdat hij wil schláfen. Vóórslapen wou ‘ie waarschijnlijk, zodat ‘ie ons vervolgens weer de halve nacht wakker kon houden met z’n ‘house’.

Wat ik in ieder geval niet verwachtte, was de fles wijn die hij mij een tijdje terug kwam aanbieden.
Vriendje en Peuter waren een nachtje uit logeren en de mama had de gitaar gepakt en deed haar best niet tè veel kabaal te maken, toen ik hem op de deur hoorde kloppen. Het was nog niet zo laat, zag ik, dus nam ik mij voor dit als eerste te melden. In het Duits nog wel.
Maar ineens sprak buurman wèl Engels. Hij had de muziek gehoord, oh so beautiful, en wou samen een glas wijn drinken. En ja, we had our differences, maar dat moest maar eens afgelopen zijn en nog meer van dat. En waar die kleine was. En de visite, die ‘ie eerder op de avond nog had gehoord ? Oh and where is your hùsband ? He’s not hére ???

Het duurde te lang om de fles te blijven weigeren, ‘I insist, you drink it, I insist’, dus die heb ik uiteindelijk maar aangepakt. Gezegd dat het inderdaad maar eens afgelopen moest zijn en heb hem vriendelijk, doch dringend verzocht, met kegel en al op te tieften naar beneden !

Maar eerlijk is eerlijk, de overlast is zeker met vijftig procent gereduceerd.
En dus doen ook wij ons best.
Zo erg zelfs, dat Peuter gister, toen de mama spontaan begon te springen bij de eerste tonen van K3, zei : ‘Mama, niet springen ! De buurman is thuis !’
Vervolgens heb ik wel weer een paar uur wakker gelegen vannacht, want buurman was inderdáád thuis.

Soms voel ik me zo baldadig, dat ik overweeg om Peuter op zondagochtend tien stuiterballen te geven en een Sisi Action*. I insist, you drink it, I insist !

*Peuterversie van Red Bull ; )