megablocks

Peuter en ik hebben het er maar druk mee…
Het beloofde mooie weer blijft uit, dus na de boodschapjes en een half uurtje strand, besluit de mama dat er maar weer eens wat doekjes over Peuter’s speelgoed gehaald moeten worden.
Nou heeft Peuter een ietwat overdreven speelgoed-collectie en na een tijdje heeft ie de lol er wel af natuurlijk, dus mag mama in d’r eentje verder gaan met schoonmaken. Peuter krijgt, als beloning voor het goede helpen, een glas vruchtensap mèt koekje.
Na 3 slokjes en 2 hapjes staat ‘ie echter al weer naast me.

“Mag ik met die ?”
“Liefffie, déze is mama nou even aan het schoonmaken. Als ik klaar ben, mag je er mee.”
“Ik wil graag met die, mama !” Natuurlijk, waarom zou je ook met 1 van je 1oo auto’s, vliegtuigen, kiepwagens, puzzels, knuffels of treinen gaan spelen ? Of dat pietepeuterige Little People-spul, wat ik net allemaal schoon heb gemaakt ? Of  1 van je 1oo boekjes gaan lezen ?

“Ga maar met je Lego-blokken, dan maakt mama déze blokken nog even schoon en dan gaan we er dàn sámen wat mee bouwen.”
“Ik wil graag met déze blokken wat moois maken, mama, mag ik met deze ? Asjeblieft ?” Het magische woord is gevallen, maar ik geef niet toe. Ik geef niet toe. Nee.

“Dan mag màma de Lego-blokken schoonmaken !,” zegt ‘ie er opeens achteraan, op een toon alsof ‘ie zojuist het wiel heeft uitgevonden.

…