.why are you trying to hold on to what you’ll never get a hold on? you wouldn’t try to hold the ocean in a paper cup.
augustus 2, 2009 on 8:31 pm | In ge | 17 CommentsWe hebben het over loslaten. Zij vindt dat ze het dan eerst vastgehouden moet hebben, al is het maar even. Lang genoeg om het daarna dus los te kunnen laten. Ik vind van alles.
Ik hartje loslaten steeds meer. En oefen me een slag in de rondte, omdat Het Grote Loslaten een Onvermijdelijk Iets blijkt te zijn. En moeilijk. En oefening baart kunst. Dus laat ik los wat ik los kan laten.
En dat is veel.
Dat is van alles.
En hoe losser ik laat, hoeveel meer ruimte ik win.
In mijn hart.
We luisteren dezelfde muziekjes. Zij ’s ochtends vroeg, in de auto, op weg naar d’r werk. Ik een paar uurtjes later, ook in de auto, op weg naar mijn naamgenootje.
Fear for all its fury can not hold a flame*.
Kleuter valt erbij in slaap, maar ik luister lang genoeg om het daarna los te kunnen laten.
Ik vind, van alles.
*Christine Kane. Titel uit hour follows hour, Ani DiFranco.
17 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Hmmm… ik zit even na te denken over mijn eigen loslaat-talent… Ik kan wel steeds beter loslaten, volgens mij als simpel gevolg van het feit dat ik te veel in m’n handen had; ik liet dingen vallen omdat het niet meer pastte. Maar juist de dingen die ik al zo lang vasthoud, en dan met name op het vlak van tobberige problemen, dat lukt me nog niet… Raar he, dat je jezelf niet kunt bevrijden van problemen. Gelijkertijd logisch, want ze zijn met me vergroeid. Maar verder; loslaten? Ja hoor, gaat me steeds beter af! En da’s goed want da’s lekker!!
Comment door Yvonn — 02/08/2009 #
Als je los laat, heb je twee handen vrij om allerlei mooie dingen mee te doen.
Comment door Toaske — 02/08/2009 #
tja. heb er vandaag ook nog vaak aangedacht, aan dat loslaten. en aan vasthouden aan mijn eigen idee, haha 😉 . (en dus loslaten van jouw idee, of eigenlijk meer van het idee dat meningen altijd overeen moeten komen, zeg maar. dus, dat.)
vandaag -op m’n werk, jawel- zitten lezen op haar blog. worden goeie dingen gezegd. wel jammer dat dat vasthouden toch eerst moet hoor.. eerst iets in de ogen kijken, dan pas afscheid nemen. ofzo.
ben niet de helderste nu, lange dag achter de rug. maar mooi thema.. al verlang ik erg naar het loslaten, ben ik niet zo van deze hernieuwde ontmoeting, van het het (eigenlijk voor het eerst écht) in de ogen kijken.
toch is het beter dan blijven rennen, en -omdat je het niet in de ogen kijkt- het de kans krijgt om stiekem groter en groter te worden, zo groot dat het niet meer klein te krijgen is en je nog harder gaat rennen, he-le-maal bij jezelf vandaan.
want dan moet je weer, all the way down.
but i’m on the road.
en dat wordt mn nieuwe liedje.
(en wie er nog wat van snapt, is mn held.)
Comment door Polletje — 02/08/2009 #
oh en ik vind metaforen zo leuk.
wilde ik toch nog ff zeggen.
Comment door Polletje — 02/08/2009 #
O, ik wilde bijna hetzelfde zeggen als Toaske. Ik vind het ook moeilijk, loslaten. Mijn katten naar het pension brengen is een crime in de vakantie. Schattige foto trouwens. 🙂
Comment door carice — 02/08/2009 #
tja…
loslaten..
meningen loslaten ?
waar gaat het nou eigenlijk over dingedong ?
;)))
Comment door JantjeDee — 02/08/2009 #
Ik denk: als je beseft dat je iets moet loslaten, dan HEB je het al in handen gehad.
Ik denk: uiteindelijk is ALLES loslaten.
Wie het niet kan gaat het moeilijk krijgen.
Want het is de essentie van het leven.
Ik ga het nog moeilijk krijgen, ooit. Sterker nog…enfin. Tenslotte ben ik vader.
Comment door Plato — 03/08/2009 #
Uiteindelijk heb je het altìjd vastgehouden, anders valt er weinig los te laten. Ik kan het ook steeds beter, want inderdaad. ruimte winnen. Kan je daar mooi weer andere dingen mee vasthouden 😉
Comment door Annemarie — 03/08/2009 #
Loslaten….tjee wat moeilijk. Met alles dan. Alles is moeilijk los te laten. Vooral dingen in mijn hoofd, vooral dingen die me verdriet hebben gedaan, ik wil wel, maar weet niet hoe. Loslaten is het moeilijkste wat er is. Maar ik verlang wel naar wat meer ruimte in mijn hoofd en dus moeten er zolangzamerhand echt dingen uit.
Comment door Henrike — 03/08/2009 #
als je op het grote strand staat..
onder de sterren hemel..
en je staart naar de horizon…
en je voelt je even een zandkorrel op deze wereld..
dan is loslaten makkelijker
want dan is alles niet zo heel belangrijk meer.
Comment door JantjeDee — 03/08/2009 #
dan houd ik nog even vast aan het idee dat je nou eenmaal dingen moet loslaten in het leven.
Comment door maureen — 03/08/2009 #
o ja.
Loslaten. Zo ben ik weer mens kunnen worden. Controle willen hebben was de motor van mijn ziekte.
Jammer dat het zo lang geduurd heeft om te leren loslaten, maar anderzijds is het genieten daardoor nu wél veel intenser.
Lijkt me ontzzzzzzetttttttend moeilijk om een kind los(ser) te laten. Oefen! 😉
Comment door Maurice — 03/08/2009 #
Ben al acht jaar bezig met leren loslaten 😉
Comment door Nathalie — 03/08/2009 #
Je kunt pas loslaten als je hebt vastgehouden.
De kunst van het leven is, dat je iets durft vasthouden, terwijl je weet dat je weer los moet laten.:-)
Comment door Trui — 03/08/2009 #
Loslaten is winnen. Mensen die krampachtig vasthouden verliezen uiteindelijk. Ik vind, ook van alles 😀
Comment door Redstar — 03/08/2009 #
Vanaf het moment dat je kind geborgen in je armen ligt begint eigenlijk het loslaten al. Stukje bij beetje worden de kids steeds een beetje zelfstandiger en lijken je minder nodig te hebben. maar toch, moeders hebben ‘lijntjes met hun kind want…… je weet het En kids weten het ook want op moeilijke momenten weten ze je gelukkig te vinden 🙂
Na een roerige en bizarre 2 dagen hier, ik bel je morgen wel denk ik, is hier ook weer iemand blij dat hij is ‘losgelaten’…….
En de rest van het gezin ook! (ik had je zin onthouden hahahaha)
liefs
Comment door Inge — 03/08/2009 #
Op een grote manier loslaten kan ik nog niet. Zo heb ik gezien hoe mijn vriendin vorig jaar haar dochter van 13 los moest laten na een gevecht tegen kanker. dat soort loslaten vervult mij met angst en misselijkheid.
Anderzijds kan ik wel heel makkelijk inzien dat sommige projecten of vriendschappen niet lukken en dan laat ik los. Soms veel te makkelijk zelfs. Zonder om te kijken. gek he?
Comment door esther — 04/08/2009 #