.some moments

juli 9, 2016 on 2:03 pm | In ge | 4 Comments

Een van de boeken van de bieb blijft maar liggen, en wanneer ik voorstel om ‘m anders samen te gaan lezen, vraagt De Elf of ik niet nog eens wil voorlezen.
Het worden een paar heerlijke uurtjes, ook al begrijp ik met de bladzijde beter waarom dit boek bleef liggen. Het is het soort boek waardoor ik keer op keer denk dat ik ook wel een kinderboek kan schrijven.

We lezen, we lachen, we knuffelen, we samen. Ik druk de hoelangnog-gedachten weg, hardhandig, dit jaar ging al weer superluminaal en ik wil nu liefhebben en straks pas weer ademhalen voor de volgende achtbaan, die de middelbare school toch echt schijnt te zijn. Als ik de andere moeders moet geloven.
Zij die net iets verder zijn. In de tijd.

Ik probeer me te herinneren wanneer mijn moeder me voor het laatst voorlas. Ze moet het wel gedaan hebben, maar er staat me niets meer van bij. Wel de langspeelplaat met sprookjes die ze opzette, als ik weer eens ziek was. Maar haar stem die voorleest zit nergens in m’n geheugen.

Zal De Elf zich dit later nog herinneren, vraag ik me af. Of is het slechts een moment in een keten van momenten. Z’n vormingsjaren. De basis. Het fundament waarop ‘ie verder zal bouwen. Het is aan mij om die fundering zo stevig mogelijk te maken, dus ik gooi er nog maar een paar momenten in.
Nu.

.us ❤️

4 Comments »

RSS feed for comments on this post.

  1. Oh, ja het gaat echt zo snel. Gisteren gewoon een diploma-uitreiking meegemaakt. Zo snel dus.

    Comment door Mrs. T. — 09/07/2016 #

  2. We zitten hier in precies dezelfde fase. Spannend en geweldig tegelijk. Alles gaat snel maar elke fase heeft zulke mooie momenten en mijlpalen. En stiekem blijven ze ook nog gewoon ‘klein’. Lekker blijven knuffelen en voorlezen…

    Comment door Maaike — 10/07/2016 #

  3. Als ik terugdenk aan wat je al jaren schrijft en deelt met ons weet ik haast wel zeker dat De Elf zich later bijzonder veel zal herinneren.
    Zeker in deze tijd.
    De tijd waarin je dingen zo vast kunt leggen, met woorden en foto’s.

    Comment door Aukje — 13/07/2016 #

  4. Ach Inge,
    Ik was een jaar of negen en mijn broertje 4. We hadden alle drie griep en lagen vroeg in de morgen bij mama in bed. Ze las ons voor uit de sprookjes van Grimm (die uitgave met tekeningen van Anton Pieck). Het waren onvergetelijke uurtjes, des te meer ontspannen omdat de vaak boze vader veilig op zijn werk was.
    Dit alles is nu bijna 50 jaar geleden. Maar ik weet het nog, zo goed als ik veel meer goede herinneringen aan haar heb en graag net zo’n goede vader wil zijn als zij een goede moeder was.

    Zo zal het ook bij jou gaan. Hij zal al die dingen, die prachtjeugd met veel mooie momenten nooit vergeten. Ik denk dat hij zijn jeugd zal herinneren als een warm bad. Ik lees hier lang genoeg om dat met zekerheid te kunnen opschrijven.
    En het verhaal is hiermee niet ten einde. Het begint pas.

    Comment door platoonline — 23/07/2016 #

Leave a comment

XHTML: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Entries and comments feeds.