.I did NOT fart during my first yoga class

Ooit deed ik eens anderhalve yoga pose, een paar zonnegroetjes en eh, nou ja, ik had er verder vooral een vooroordeel over. Toch wel. Het lezen van Eat, Pray, Love destijds hielp daar ook niet bij, trouwens. Maar toen ging De Elf met school een kennismakingslesje kinderyoga doen en was ‘ie om. En niet zo’n beetje ook! Ik gaf hem op voor een zesweekse cursus, zag z’n zen en ging toch weer twijfelen. Een volgende cursus volgde, meer twijfel en nou ja, na de voorjaarsvakantie begint ‘ie aan cursus nummer drie en inmiddels yoga ik er thuis lustig op los. Iets te lustig wellicht, want in m’n enthousiasme overdeed ik ’t een beetje boel en lag ik ’s nachts wakker van de spierpijn. Maar! Ik accepteer. En leer.
Zo leerde ik dat drie uur yoga in de week wel zo’n beetje de max is voor beginners, en dus niet vijf uur in drie dagen, en ook dat iedereen blijkbaar eh, windjes laat tijdens een eerste yoga les. Ik blij dat ik thuis ben begonnen. Windvrij! Op de tocht in ’t kleine huisje aan de rand van de duinen na.
Maar goed, ik ben dus ook om. En niet zo’n beetje ook. Ik wacht nog wel even tot er zo’n windje ontsnapt tijdens de yoga en als we dat dan gehad hebben, ben ik klaar voor m’n eerste échte les. Met anderen. Een van m’n (volwassen) leerlingen heeft me al uitgenodigd voor yoga aan zee. Volgens mij wordt het niet veel beter dan dat.

Namaste.