leven met een hoofdletter
juni 14, 2008 on 11:48 am | In Over mezelf | 27 CommentsAltijd weer is ze daar. Onherroepelijk.
Ze maakt ons mens. En medemens.
Ze is zelden welkom en haar timing laat nog wel eens wat te wensen over, maar.
Onherroepelijk.
De dood.
(Het thema van de Write On Wednesday was (is) Dood. En ik doe niet mee. Want.)
Ze hoort bij het leven. Maar altijd van anderen.
Ze laat ons achter. Alleen.
Onherroepelijk.
O en wij overleven haar, elke keer weer, totdat. Ze bij het leven hoort van de mensen die we ’t hardst liefhebben. Het leven van de mensen die wij ooit achter moeten laten. Onherroepelijk.
En het enige wat we kunnen doen, is Léven.
Zó leven dat we mens en medemens zijn, dat we welkom zijn en bij het leven van anderen horen.
Om ’t hardst liefhebben.
Durf jij dat ?
Dying is easy, it’s living that scares me to death.
(Annie Lennox in Cold.)
27 Comments »
RSS feed for comments on this post.
AMEN!!
Comment door trui — 14/06/2008 #
leven is het meervoud van lef toch??
dus je MOET wel durven anders heb je geen leven..
goh wat ben ik vandaag poetisch
Comment door margriet — 14/06/2008 #
De dood is nu een paar keer vlakbij geweest, en ik heb gegroet en zei: ‘tot ziens.’
Comment door Pascal Summer — 14/06/2008 #
Stiekem doe je dus wel mee. En je doet weer ‘voor een goeie’ mee! Mooi en herkenbaar.
“Zó leven dat we mens en medemens zijn, dat we welkom zijn en bij het leven van anderen horen”, is een prachtige zin. Ik doe m’n best en jij ook!
Comment door Toaske — 14/06/2008 #
Het is een kostbaar talent , wat jij hebt . Om zo te kunnen schrijven !
Comment door julia — 14/06/2008 #
Ja.
Drempels over.
Grenzen verkennen.
Afbakenen.
Verder duwen.
Je mening geven.
Dichtbij laten komen.
Je koppigheid uit je zak halen.
Fouten durven toegeven.
Schouders ophalen.
Relativeren.
Erkennen dat (i.
Dromen.
Open zijn,
in plaats van dicht.
—
Elke dag is er één.
Om te leren.
Comment door karin r. — 14/06/2008 #
Sinds zij bij ons is langs geweest is het respect alleen maar groter geworden.
Comment door Marijke — 14/06/2008 #
Ja. Dat durf ik.
Gelukkig.
Comment door Francine — 14/06/2008 #
Ik wil hier even niet op ingaan.
Wil wel zeggen dat het een superstukje is.
Comment door Aukje — 14/06/2008 #
Dood maakt en breekt het leven..
Gek idee, eigenlijk.
Comment door sana — 14/06/2008 #
kippenvelmooi…
en heel weg waar.
en ik durf wel, ik moet wel, anders heb ik geen leven.
Comment door Jis — 14/06/2008 #
Het enige zekere in het leven is dat we ooit dood zullen gaan. En verder moeten we er iets van zien te maken. En poberen te genieten, zoveel mogelijk! Life live to the max! Zodat je later nooit aan het einde van de rit denkt: had ik dit toch maar gedaan.
Je kunt beter spijt hebben van wat je hebt gedaan dan wat je niet hebt gedaan maar had gewild!
Liefs Inge
Comment door Inge — 15/06/2008 #
Mooi stukje! Ik heb de dood gelukkig nog nooit meegemaakt bij mensen die ik het hardst lief heb..
Comment door Roos — 15/06/2008 #
@toaske : dank.
@julia : ook dank.
@karin : ook dank. voor je bijdrage !
@francine : dat dàcht ik al wel 😀
@aukje : ok. en ook dank.
@jis : psies !
@inge : life live ? 😉
@roos : dank.
Comment door de mama — 15/06/2008 #
Prachtig stukje Inge…
Comment door ellen — 15/06/2008 #
Leven is elke dag een beetje sterven, tot je op een dag bij je laatste beetje leven bent. Toch?
Comment door Liesbeth — 15/06/2008 #
de doden roepen ons toe: leef!
we sluiten onze ogen voor de dood en verval, maar het gebeurt om ons heen. continu. het hoort bij het leven. zonder leven geen dood. en dat is prachtig.
Comment door Marco Raaphorst — 15/06/2008 #
Heel mooi, en ow zo echt waar. Het is zo. En ja we moeten wel anders hebben we geen leven.
Comment door Loezju — 15/06/2008 #
Ik vind haar doodeng.
Comment door Marieke — 15/06/2008 #
@ Inge live life 🙂
en dit liedje hoort daar ook bij:
http://nl.youtube.com/watch?v=kjwNtT3c210
Comment door Inge — 15/06/2008 #
en als we dan toch bezig zijn met joetjoep:
http://nl.youtube.com/watch?v=t9dlJcfSo6k&feature=related deze ook…..
Comment door Inge — 15/06/2008 #
Misschien een beetje gek, maar ik vind de dood ook iets heel moois. Vooral als ik nachtdienst/waakdienst heb. Het brengt de geur van bloemen in mijn neus en ik heb de eer iemand zijn laatste adem uit te zien blazen. Het is ook mooi om te zien dat men verdriet heeft om iemand die is overleden, want dan moet hij wel een gewild persoon zijn geweest in het gezin/vriendenkring. De dood is magisch…en we weten niet wat daarna komt.
Een mooi gedicht!
Comment door maureen — 15/06/2008 #
Leven is ook: zo kunnen schrijven als jij. En dit lezen, en daar weer van genieten, ik dus. En dat jij dan geniet als je leest dat ik van jouw schrijven geniet.
lalalalalala…….
Comment door Maurice — 15/06/2008 #
@maurice : 😀
Comment door de mama — 15/06/2008 #
Ik las dit in het boek ‘De overgave van Arthur Japin en moest meteen aan dit stukje denken:
“zoals de natuur opleeft na een storm en gewassen sterker ontspruiten aan verschroeide aarde, lijkt alle leven lieflijker na ellende”
Comment door Eline — 16/06/2008 #
Slimme Mama…doet niet mee en toch wel mee. Doet veel minder dan 250 woorden maar zegt alles en stelt splijtende vragen.
Slimme Mama…Plato weet eigenlijk het antwoord niet. Maar het gekke is dat dat eigenlijk niet uitmaakt. Want we leven toch wel verder. En als dat niet zo is, dan zijn we dood.
Comment door plato — 16/06/2008 #
@ inge; lololaladila
de muziektherapie ging ik dan wel altijd heen.
Nog even terugkomend op dat blinde kindje. Ik leerde er eentje kennen ooit in Coevorden waar mijn zus ooit woonde. Dat meisje was een leeftijdgenootje en ik vond dat zooo erg als kind, voor dat andere kind. Ik was weken, maanden overstuur. Droomde ervan. En stom nu ik dat hier las va jou. Was even dat gevoel en beeld even terug.
ach ja, ik ga eten
Comment door Maurice — 16/06/2008 #