over het gevoel van thuis
februari 15, 2008 on 1:46 pm | In Lettertjes, Over mezelf | 39 CommentsHier aan de rand van de duinen heb je nog wel eens last van zeedamp. Noem het vooral geen mist, want dan zullen de èchte Zandvoorters, die niet in maar òp Zandvoort wonen, je vuil aankijken snel verbeteren. En deze zeedamp doet mij altijd vaak weer terug verlangen naar de mist over de IJssel. En naar de mist over de weilanden, toen we ’s ochtends vroeg naar Frankrijk reden en ik met mijn hoofdkussen tegen het autoportier nog wel even dacht te kunnen slapen, in ieder geval zolang we nog in Nederland waren. Maar de mist maakte de weilanden wereld zo mooi. Zo dichtbij. En ik bleef maar kijken. En tegen de tijd dat mijn oogjes dan toch eindelijk dichtvielen, waren we al bij de grens en was het mijn beurt om te rijden.
Hier aan de rand van de duinen mis ik de mist over de IJssel. Niet dat ik me ooit ergens meer thuis heb gevoeld dan hier bij Peuter, maar tien jaar aan de rand van de IJssel gaat je niet in je koude kleren zitten. Zeedamp of niet.
Ik mis het wonen in de stad, ook al ben ik een meisje van voor het platteland. Ik sta hier nog steeds te kijken naar de zee, alsof ik haar voor het eerst zie. Loop door de duinen en mis het bos. Zoek het bos op en mis het gevoel. Van thuis. Van dit steegje.
Hier aan de rand van de duinen groeit het verlangen om te verhuizen. Om de zeedamp weer in te wisselen voor de gewone, ordinaire mist.
*Geschreven in het kader van de WOW van eergisteren. Precies 25o woorden. Jeuj ! Als je deze kleine lettertjes, de doorgestreepte woorden en de titel niet meetelt.
39 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Zandvoort, woont familie. Midden in het centrum. Ben er al heel lang niet geweest.
Mooi stukje thuis Inge !
Comment door Jis — 15/02/2008 #
De plaats waar je opgegroeid bent, blijft altijd bijzonder. Ik ben zelf in Apeldoorn opgegroeid. Zelf zou ik daar voor geen goud meer willen wonen, maar ik blijf toch wel een speciaal gevoel voor de veluwe houden. Je weet nog precies hoe je daar als kind tegenaan keek en dat maakt het zo speciaal.
Maar thuis kan ik me overal voelen. Mijn droomhuis staat aan ergens in de buurt van het strand, ergens aan de golf van Mexico, maar dat heet dan ook niet voor niks ‘droomhuis’.
Comment door Tina — 15/02/2008 #
Een mooi gevoel is dat, een beetje heimwee naar je plek van vroeger en het gevoel dat je daar had. Ik ken het ook, maar precies andersom. Hier ’s morgens weilanden in de mist, prachtig hoor, daar niet van. En ik geniet er veel van. Maar de (wadden) zee, de dijk, de havens van Harlingen. Zout op je lippen, de bedrijvigheid. De misthoorn! Ik mis het ook nog altijd en ik hoop dat het niet over gaat.
Comment door Gerhard — 15/02/2008 #
Ik verlang juist naar de zee, strand en duinen…. waar ik nog nooit gewoond heb…..
Comment door Miriam — 15/02/2008 #
Veel mensen die in een stad wonen, willen graag naar een dorp. Mensen uit een dorp willen graag naar de grote stad.
Het verlangen naar wat eens was, is een geheel te begrijpen verlangen. Mist over de IJssel is niet hetzelfde als damp boven de zee. Beiden zijn echter mooi.
Comment door trui — 15/02/2008 #
Mooi geschreven. Een beetje heimwee naar vroeger. Ik ken het gevoel terwijl ik me hier zo ontzettend thuis voel.
Comment door Loezju mv Sven — 15/02/2008 #
Prachtige heimwee!
Comment door Liesbeth — 15/02/2008 #
Ben een echte Rotterdammer maar dat , die stad, mis ik echt niet , hoor! Heb paar jaar aan de zee gewoond…wil best met je ruilen…hihi…deal?
Comment door Nathalie — 15/02/2008 #
Ik heb liever de zeedamp
Comment door molly — 15/02/2008 #
Nou ik heb mist gezien deze week, al was het maar een morgen.
maar in de bergen was dat zo vreselijk mooi….
Comment door Cyber Oma — 15/02/2008 #
poeh ik ben al zo erg dat ik niet eens weg kan van geboortegrond. hier geboren, opgegroeid, getrouwd, kinderen gekregen….echt ik zou nergens meer zo goed tieren!
Comment door margriet — 15/02/2008 #
Mist over de IJssel… Moet dat dan niet rivierdamp zijn?
Comment door Pieter — 15/02/2008 #
meesterlijk geschreven.
Ben jij soms, heel toevallig, familie van jan wolkers? Die zou het ook in zijn hoofd halen om over zeedamp met zoveel gevoel te schrijven enzo.
Zoals jij over peuter schrijft, zo vol verwondering, zo schrijft wolkers – bij wijze van dan – over een rups of een lieveheersbeestje of een kikkerdril…..zo.. je weet wel.
Comment door Maurice — 15/02/2008 #
Kijk ‘ns aan. Een heuse WoW! Mooi geschreven. Ik hoop dat je droom werkelijkheid wordt.
Comment door Toaske — 15/02/2008 #
Heel mooi geschreven!Mooie WOW!
De zee is voor mij zo’n apart gevoel. De golfslag, de mistige nevel, enz.Maar een doodgewone mist kan ik missen als kiespijn als ik weg moet!
Groetjes!
p.s mijn bijdrage aan WOW-mist/verhuizen op; http://www.colibri.web-log.nl
Comment door Jenny — 15/02/2008 #
Briljant geschreven. Ik zou willen dat er precies op dit plekje hier een groter huis stond 🙂 Zodat ik niet hoef te verhuizen en tòch mn droomhuis heb. Zoiets…ik kan nooit afscheid nemen. Maar soms zou ik hier weg willen rennen..beetje dubbel wel. 🙂
Comment door annemarie — 15/02/2008 #
zou je hier in den helder dan geen zeedamp hebben…??? Heb het nog nooit gezien…woon hier toch al 20 jaar…toch maar eens opletten…
Comment door maureen — 15/02/2008 #
Af en toe kom jij
een beetje opgesloten
op mij over.
Comment door Frank — 15/02/2008 #
Mooi logje Inge, nostalgisch, warm, liefdevol.
Was dat steegje in Arnhem?
Comment door plato — 15/02/2008 #
Ik ken je gevoel hoor, van R’dam naar IJmuiden verhuizen was ook een stap van drukte naar stilte. Van stadsdampen naar zeedampen. Toch mis ik ook mijn stad hoor en ik hoop er in de toekomst toch weer terug te verhuizen. Mooi geschreven wederom!
Comment door San — 16/02/2008 #
Mmh? Heeft Inge last van voorjaarskriebels? Zo te lezen is het tijd voor verandering! Mooi geschreven.
Comment door Marleen — 16/02/2008 #
Ik zou juist graag de zee dichterbij willen hebben…
Comment door Marieke — 16/02/2008 #
Ik voel het kriebelen. Kriebelen naar het echte thuis. Mooi!
Comment door Alissa — 16/02/2008 #
Heerlijk die zeedamp.. Die hebben we hier ook, ok al is het meer de Schelde die hier tegen de kust aan slaat. De stad missen doe ik niet 🙂
Comment door Redstar — 16/02/2008 #
Mist is overal prachtig behalve wanneer hij in je kop zit!
Comment door Jetty — 16/02/2008 #
Maar waar is thuis?
Comment door karin — 16/02/2008 #
Weemoed en heimwee doen soms rare dingen met mensen.
Comment door Pascal — 16/02/2008 #
‘Echt’ thuis blijft altijd een speciaal plekje behouden…
Comment door Eline — 16/02/2008 #
De zee is geweldig, heerlijk om langs het strand te wandelen, de duinen… Ik vind de zee geweldig, tot het moment dat de badgasten de prachtige kust overnemen en slechts in de vroege ochtend de rust daar is.
Daar aan de IJssel, daar heb je de rust altijd, het mooie landschap. Plattelandsmensjes die toch dicht bij een redelijke stad zitten. Een andere charme, een andere mist. Nu nog de mist in je hoofd die opklaart en dan zit je……..
Comment door Butterflydancing — 16/02/2008 #
Mooi geschreven, je kunt je verlangen bijna voelen…. Hier ‘op’ Noordwijk heet het Zeevlam overigens, dat je het ff weet 🙂
greetz, Ing
Comment door Inge — 16/02/2008 #
🙂 Ik heb ze niet nageteld maar neem direct aan dat het er 250 zijn 🙂
Ik ken je gevoel, als ik hier ben wil ik dáár zijn. Ben ik daar , verlang ik naar híer…
Tussen m´n foto´s is er één van een hoekhuisje.
Ik heb nooit in de straat gewoond maar kwam er héél vaak langs.
Mis het nog steeds…
Comment door ellen — 16/02/2008 #
@pieter : dáár maakt dat niet zoveel uit, hoe je ’t noemt 😉
Comment door de mama — 16/02/2008 #
Prachtig geschreven, een stukje heimwee, kent iedereen dat niet? Ik heb het vaak bij bepaalde geuren!
Comment door Willian — 16/02/2008 #
ik ben het met Tina eens, “De plaats waar je opgegroeid bent, blijft altijd bijzonder”, ik herken het ook, zeker wanneer ik me “alleen” en “ver” bij mijn familie vandaan voel….wat uiteindelijk ook wel weer meevalt hoor, maar goed soms heb je van die dagen. Mooie wow!
Comment door esther — 16/02/2008 #
Dingen blijven je bij, het gevoel is er nog wel. Herinneringen tellen, hoe het heden is net zo goed! Een geur, een sfeer, alles is zó dichtbij van toen.
Grappig genoeg woon ik vlakbij waar ik groot werd, nooit zo ver weggeweest lijkt’t. En het is en blijft vertrouwd, ja, dat wel…
Comment door richtsje — 17/02/2008 #
Wij wonen aan de IJssel en ik kan me dus heel goed voorstellen dat je dat prachtige landschap met zijn “Witte Wieven” mist.
Mijn wow staat hier http://miekjesmijmeringen.punt.nl/#425661
Comment door Annemiek — 17/02/2008 #
Prachtig stukje Inge. Ik herken dat gevoel van genieten van de plek waar je bent maar toch de onrust voelen van het terug willen naar de plek die je ‘thuis’noemt.
Comment door Marloes — 17/02/2008 #
Jaaaaa! Die mist ken ik. Hier in Gouda kennen wij de Ijssel ook en ik werkte een tijd lang naast de Ijssel, zeg maar. Fietste ik eerst aan de goudse kant en zag dan mooi de gouderakse kant niet liggen. Ik hoopte stiekem dat m’n werk ook verdwenen zou zijn, maar helaas, zo goed was die mist nou ook weer niet….
Hé enne… als je andere stukje van vandaag niet meer komt, geeft niks hoor…. Die kastjes en muurtjes en dergelijke zijn behoorlijk uitputtend, snap ik heus!
Comment door Yvonn — 18/02/2008 #
Wauw! Wat heb je dat mooi beschreven! Ik weet precies wat je bedoelt. Ik heb heel mijn leven in de buurt van een rivier gewoond en zou dat (en het hele landschap dat dat met zich mee brengt) ook nooit kunnen missen.
Ik hou ontzettend veel van de zee, maar de rivier, dat is mijn thuis.
(Ooit schreef ik er ook over)
Comment door aenea — 24/09/2008 #