#2

Gisteren moest ik er ineens weer aan denken, de eerste brief die ik je schreef…

Je was pas geboren.
Ik lag op een matras op zolder, in jullie oude huis in Staphorst of all places ; ) Jij lag een half uurtje bij me vandaan, in het ziekenhuis op de Intensive Care. Of High Care, ik weet niet meer precies wanneer je nou waar lag, het stikte overal van de slangetjes en computerschermpjes die heel eng piepten.
Zus, jouw mama dus, was er van overtuigd dat àlles goed zou komen met jou, maar ik was daar destijds minder zeker over.

Ik schreef je hoe ik van je hield, hoe ik voor je zou bidden, hoe ik altijd van je zou houden.
In werkelijkheid vond ik het doodeng om van je te gaan houden, want stel je voor dat alles niet goed zou komen…

Alles is echter meer dan goed gekomen en als ik het me goed herinner, is dat de enige brief geweest die ik je ooit heb geschreven.
Dat kàn natuurlijk niet, met mijn favoriete-tante-status !!!
Daarom, ik hou het kort (want je bènt per slot van rekening bijna 16) :
je bent een kanjer !

Mocht ik het #1 misschien wat vaker gezegd hebben dan jou, bij deze.
Je bent een kanjer.