lettertjes over neefjes

april 22, 2007 on 3:31 pm | In Trotse tante | 5 Comments

Schreef ik onlangs nog serieus voornemens te zijn hier meer lettertjes dan plaatjes te plaatsen, staat vervolgens alles tòch weer vol met foto’s en fröbels. En dan heb ik me nog ingehouden, want eigenlijk wou ik gisteren nog een plaatje en nòg een plaatje posten… Maar hier komen de lettertjes dan weer !

Neefje#3 was gisteren jarig. Hiep hiep hoera en hij is al 13 jaar !
Hij viert het later nog een keer, zus en zwager (zijn ouders) zitten momenteel namelijk in Marokko, dus kon ik lekker naar neefje#5 volstaan met een telefoontje. Neefje#2 nam op.

Ik vraag hoe het gaat (zo zonder paps en mams) en krijg te horen dat ‘ie er net weer is uit Praag.
Ik vraag hoe dàt dan was en krijg te horen dat het ‘o wel leuk’ was.
Ik vraag maar even verder en krijg dan het hele verhaal te horen.
De halve-liter-blikjes vodka voor 17 cent, het late naar bed gaan en vroeg weer opstaan, het feesten, feesten, feesten… Maar ook het bezoek aan het Arbeit Macht Frei-kamp en hoe indrukwekkend dat was.

Neefje#2 wordt dit jaar al 16 en elke keer weer verbaas ik me over hoe ‘groot’ hij al is. Besef ik me hoe fijn ik het vind dat we zo leuk met elkaar kunnen praten.
Hij was een wolkje van een baby, een schàt van een peuter en een heel wijs en prettig kind. En nu is ‘ie een heerlijke tiener. Lastige puber, zou zus zeggen.
Same difference.

Ik wil al bijna ophangen, als ik me herinner dat ik eigenlijk voor neefje#3 belde.
Die blijkt niet thuis te zijn.

Een uur later bel ik nogmaals en nu neemt #3 op.
Hij heeft wèl het nodige te melden over ‘zo zonder paps en mams’ en dan vooral over de oppas (opa en oma) ! Maar voor dat laatste moet ‘ie even de kamer uitlopen, waar opa en oma zich bevinden.
Met een smoesje (“wacht even hoor, de TV staat hier zo hard”) verdwijnt ‘ie uit hun gehoor en vertelt dan (nog steeds half fluisterend) over de afgelopen paar dagen.

Ik vind het heerlijk hoe ‘ie me in vertrouwen neemt.
Hoe ‘ie alles tegen me durft te zeggen.
Wat geniet ik toch altijd van m’n neefjes !
Even twijfel ik nog of ik #1 nog even aan de telefoon zal vragen (#4 zal ondertussen wel op bed liggen, mag ik hopen), maar dan bedenk ik me dat het misschien leuker is voor #3 als ik duidelijk alleen voor hem bel, op z’n verjaardag.
Grote kans ook trouwens, dat #1 de hort op is. Het is zaterdagavond, half 11 en hij wordt deze zomer al 17 !

Is het dan echt al bijna 17 jaar geleden dat ik hem voor het eerst in mijn armen hield en kusjes en suikerwater gaf ? Ik kan het me nog herinneren als de dag van gister ! Wat was ik blij, trots en zonder woorden…

Zonder woorden was ik ook toen hij hier naast m’n bed zat, Kerst 2oo4, met zijn neefje, mijn Baby, op schoot. Ik zal me inhouden en de foto even achterwege laten…

Wat ik met al deze lettertjes eigenlijk wil zeggen, is dat neefjes geweldig zijn !
Ze maken van mij een trotse tante, of ze nou ècht familie zijn of niet.
En in dat kader wil ik heus mijn enige nichtje niet vergeten, ze is het liefste kleine meisje dat er is, maar neefjes… Neefjes zijn het helemaal !!!

En Peuter.
Peuter is het ook hélemaal.
Maar Peuter is dan ook een neefje.