menselijk, maar al te menselijk
november 14, 2007 on 4:23 pm | In Logging(e), Over een ander | 33 Comments‘Verbaasd en ontroerd ben ik over de vele positieve mensen die in weblogland ronddwalen. Betrokken en geïnteresseerd in anderen.’
Toaske.
Mijn lieve Marius, dit mag ik vast zo wel zeggen van de mensen die hem van dichterbij liefhebben, mijn woordenvriend, van wie ik al eens afscheid nam, ware het niet dat hij onuitwisbaar bleek, is ziek. Getroffen door een beroerte.
En ik ben bang. Zoals je bang bent, als een vriend ziek is. Zal hij het wel halen ? Hoe komt hij hier uit ? Een man die, naar eigen zeggen, een man van het hart is, maar ook sterk van het hoofd, denkend en gravend. Een man die uit zijn immense woordenschat eindeloos leek te kunnen putten en zijn woorden met een adembenemende zorgvuldigheid koos en rangschikte, zodat ze velen raakten en troostten en mij bijna dagelijks een moment van reflectie opleverden.
Een man die al eerder getroffen werd door ziekte, maar die in dat beeld niet wil worden vastgezet. Een man naar mijn hart.
Echtgenoot, vader, broer, oom, vriend en zéker niet in de laatste plaats, dichter.
Zal hij kunnen blijven dichten ? Zal hij, zoals hij Wolkers onlangs, kort voor diens overlijden, nog citeerde ‘zijn laatste gedicht pas schrijven als ‘ie de kist hoort knarsen’ ?
Ik hoop het. En ik hoop dat dat nog vele, vele, vele jaren duurt.
We zijn allemaal een gedicht in onszelf, schreef hij. (In ‘De wind waait de tijd als zandkorrels weg’. Onderaan het gedicht schreef hij hoe ik dit aan zou duiden. ‘Waaide het maar zo hard dat ik weg zou waaien.’)
Ik hoop voor hem en al die hem liefhebben, dat hij nog lange tijd zoveel méér blijft dan dat gedicht.
En ik hoop vanavond de maan te kunnen zien.
Pal boven ons allemaal.
‘Het tweede dat mij tijdens dit kortdurende uitstapje opviel, was de maan. Een krachtige, warme maan. Het wonderlijke is, dat de volle maan precies boven Rozendaal lijkt te staan, ‘zie, pal boven mijn eiland’, maar Gerhard die in een kleine plaats in Friesland woont of Inge in Zandvoort of Gerda in het Vlaamse Gent, ze kunnen allen op dezelfde gedachte komen, ‘zie, wat een juweel deze volle maan, pal boven mij’.’ (uit : De ongesproken taal.)
*Bovenstaand citaat was een reactie op Liefde in de Stad, waar ik schreef over mensen die dichtbij komen, zonder dat we ze ooit hebben ontmoet. **Titel ‘geleend’ van Marius.
33 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Ik duim en ik bid mee voor hem…en ook voor jou, Inge….dat alles goed komt!
Comment door Anske — 14/11/2007 #
Goh, een beroerte nog wel. wat erg. Ik hoop net als jij dat hij er niets aan overhoudt en dat zijn hersens nog heel lang mooie woorden mogen vinden die hij in ritme en rijm neer mag zetten.
Het gedichtje over de maan is prachtig. het IS toch ook zo……. Jij ziet hem, ik en iemand aan de andere kant van het land ook. Eigenlijk vind je dat heel normaal. Tot je erover na gaat denken. Dan pas verwonder je je erover.
groetjes Inge
Comment door Inge — 14/11/2007 #
Inge, wat heb je dit ontzettend mooi geschreven. Bij Marius zelf kan ik hiervandaan niet lezen of posten, dus schrok ik van je bericht. Ik had hem al gemist op mijn site, hij komt er normaal gesproken dagelijks. Soms zelf meerdere keren. Laten we het beste er van hopen.
Comment door Gerhard — 14/11/2007 #
Oh Inge, wat een verdrietig bericht. Zo raar en willekeurig hoe het leven mensen ineens kan treffen. Ik hoop met jou op een goede afloop. Sterkte hoor, kan me je machteloosheid nu heel goed voorstellen. Ook al ken je iemand niet persoonlijk, je ként hem juist wel. Sterkte.
Comment door Toaske — 14/11/2007 #
Wat een ontroerende log schrijf jij over Marius.
Laten we hopen dat het goed komt!
Comment door Marijke — 14/11/2007 #
Een prachtig gedicht. (Een mens van het ogenblik) Ik hoop dat hij weer de oude wordt!
Comment door bl@nkie — 14/11/2007 #
Mijn avondgebed zal voor hem zijn..
Ik ben hier even een beetje onderste boven van..
Al Ken ik hem alleen virtueel, hij is een goede vriend, een dichter, die vanaf zijn eiland regelmatig op bezoek komt..
Comment door Redstar — 14/11/2007 #
Het is helemaal niet nodig iemand persoonlijk te kennen, wanneer je hoort dat hij ziek is, wens je hem heel veel beterschap. Inge, ook voor jou sterkte.
Comment door trui — 14/11/2007 #
Onzekere tijden …
Comment door karin — 14/11/2007 #
Ik lees zijn blog af en toe wel.
Zie hem hier en bij Julia regelmatig staan.
Schrijven kan die wel, maar wist zelf nooit zo goed een reactie te geven bij hem.
En dat hoeft ook niet.
Hopen maar dat hij opknapt.
Comment door Aukje — 14/11/2007 #
Wat een prachtige ode aan hem. Ik hoop hier gauw te lezen dat hij het heeft gered.
Comment door Karen — 14/11/2007 #
Hoe dichtbij komt ineens alle ellende dan… Ik hoop dat Marius ook straks nog/weer dát kan schrijven wat jou en anderen zo boeit (ik ken zijn blog niet…). Sterkte!
Comment door Richtsje — 14/11/2007 #
hé daar ging ik weleens ‘lezen’…..is nog niet zo oud toch ?? Jasses …meis hoop dat het goed komt , op zo’n jonge leeftijd (58 ?) is er véél herstel mogelijk , dus ik steek kaarsje aan en kijk naar de maan …doe jij het dan ook ???
Comment door lenie — 14/11/2007 #
Ach, wat verdrietig.
Comment door Geartsje — 14/11/2007 #
Wat een vreselijk naar bericht…
Veel sterkte.
Comment door Mimi — 14/11/2007 #
Ik ken betreffende persoon niet, ook niet via blog of zo. Maar ik begrijp dat het jou raakt.
Sterkte voor hem, de zijnen en voor jou.
Comment door Adolf — 14/11/2007 #
De dingen treffen ons niet,
wij treffen hen op ons pad
Wat niet wegneemt
dat de schok en de gebeurtenis
een wonde kunnen slaan. zo diep
als trof het onszelf
Comment door Jan Hamelink — 14/11/2007 #
Wat erg.. ik hoop met je mee dat het goed komt
Comment door mir — 15/11/2007 #
Ik schrik me te pletter! Ben ik een paar dagen niet langs geweest en nu lees ik dit hier . Ben meteen op z’n blog gaan kijken . Jee zeg , hij krijgt het ook niet kado . Ik hoop ook dat het niet in het woordengedeelte van zijn hersenen zit . Dat zou heel erg zijn voor hem . Nou meid xxx
Comment door Julia — 15/11/2007 #
Ik ken hem ook niet, maar dat je via het loggen dicht bij mensen kan komen te staat is waar en dan raakt het je wel ja! Laten we er het beste maar van hopen dan.
Comment door annemarie — 15/11/2007 #
Hij blijft nog vele jaren doorzwerven op het wereld wijde web, moge dat een gerustselling zijn voor allen. Ook ik bewonder Marius en moge de mensen hem kracht geven en zijn laatste pijn verzachten.
Comment door Erwin Troost — 15/11/2007 #
Lieve Inge,
schitterend, jouw eigen ode aan Marius en je eigen interpretatie van zijn weblog. Het is een troost wat Erwin Troost hierboven schreef, want we willen hem niet missen en zullen hem ook nooit missen, hij blijft in ons aller hart.Ik was er helemaal niet goed van , van die 2 berichten. Mijn computer laat het nog afweten en ben efkes bij mijn zus op 20km afstand. Die beroerte, dat is zo’n dubbel gevoel, zal hij nog de Marius worden als voorheen ? Laat ons toch hopen van wél , maar hij heeft al dat zware hoofd…
Wijlen mijn vader leefde de laatste 5 jaar van zijn leven op een cocktail van 15 pillen (had herseninfarcten gehad) en ging nog dagelijks mentaal vooruit. Hij begreep alles en is nooit verlamd geweest. Ik wil erin geloven en hopen en vertrouwen dat het zal zijn zoals Novelle schreef. Dat Marius hiervan zou genezen. Als het misgaat weet ik dat hij niet bang is om te sterven (schreef hij me eens) maar wel angstig voor het hoe.
Hij is een méérwaarde in ieders leven van wie hem kent en dat zal altijd zo blijven !
Comment door Lut — 15/11/2007 #
Look to this day
For it is life
The very life of life.
In its brief course lie all
The realities and verities of existence,
The bliss of growth,
The splendor of action,
The glory of power —
For yesterday is but a dream,
And tomorrow is only a vision,
But today, well-lived,
Makes every yesterday a dream of happiness
And every tomorrow a vision of hope.
Look well, therefore, to this day.
Ik ben er helemaal stil van. Ik wens Marius heel veel moed, kracht en vertrouwen toe!
Comment door Jé†t¥ — 15/11/2007 #
@all : dank voor alle reacties. marius’ toestand is nog onveranderd. maar het medeleven wat ik hier alleen al ervaar, is wederom hartverwarmend.
Comment door de mama — 15/11/2007 #
Wat verdrietig! Erg spannend die eerste uren…zo belangrijk! Hoop zo dat hij er goed doorheen mag komen…ja je krijgt vaak wel een goede band met veel van je medeloggers..maar zo te zien en te lezen is dit wel een bijzondere man voor velen.
Comment door Nathalie — 15/11/2007 #
Ik las vanavond pas de berichtjes op zijn log. Ik was erg geschrokken. Ik heb veel bewondering voor deze bijzondere man, zo wijs, zo veel te vertellen, zoveel levenservaring. In gedachten ben ik bij hem. Ik hoop dat ie weer de oude wordt.
Comment door Pascal — 15/11/2007 #
Heel mooi, Inge….ontroerend mooi.
Comment door plato — 15/11/2007 #
Als vrouw van Marius ontdekte ik zojuist de mooie woorden die Inge aan hem wijdde. Ik zal deze zeker voor hem meenemen, net als de meeste reacties hierop. Het wordt samen met de reflecties die ik lees op mijn berichtjes over hem op zijn eigen weblog al een behoorlijk dik boekwerk, een waaruit hij zeker troost en kracht zal putten.
Bedankt allemaal!
Comment door Chrisje — 16/11/2007 #
…..
de donkere dagen ..
….
knuffelsssss
Comment door J@ntje — 16/11/2007 #
@chrisje : wat fijn, dat wij hèm nu eens troost en kracht kunnen bieden, zoals hij dat al zo vaak gedaan heeft voor zovelen… sterkte en dank je.
Comment door de mama — 16/11/2007 #
Heel mooi Inge, dat je zo met hem meeleeft. Weblogland is zéker is heel positiefs!
Comment door Marieke — 16/11/2007 #
ik ken die man niet, lees dit, en denk kl### wereld!
Comment door morris — 16/11/2007 #