dè vraag
juni 24, 2007 on 2:57 pm | In Dat was toen, Lettertjes | 10 CommentsDe vraag kwam zowel onverwachts als ongewenst. Het moment was weg.
Het had voor haar gevoel eeuwig kunnen duren en nu was ze ineens met beide benen op de grond geslingerd. Waarom moest hij dit moment nu van haar, van hùn afpakken ?
Ze voelde zich verward. Was hij niet bij haar, diep in dit moment dat alleen voor hen leek te bestaan ? Was de connectie die ze had gevoeld, als levensecht had ervaren, een illusie ?
Zijn ogen schoten naar rechts en weer terug naar haar. Naar links en weer terug.
Hij wachtte op een antwoord, dat was duidelijk.
Niets zeggen was ook een antwoord, besloot ze.
De stilte die zich tussen hen vormde, was vol met vragen, twijfels, interpretaties en zelfs al kleine afleidingen.
Ze stond op en liep weg. Hij zei niks.
Dat was dat.
10 Comments »
RSS feed for comments on this post.
Soms vind ik het een beetje moeilijk om te doorgronden wat je precies bedoelt. Mijn interpretatie van dit stukje is dat jij je heel erg happy voelde in een speciaal moment met iemand anders en dat hij toen vroeg: ‘Ach schat, pak je even een pilsje voor me?’. Zoiets wellicht?
Comment door Toaske — 02/11/2007 #
Zo’n interpretatie geef ik ook aan dit stukje. Maar ik vind het niet altijd erg dat ik niet precies begrijp wat er precies bedoeld wordt. Als de woorden mooi zijn gekozen, de zinnen goed op elkaar aansluiten en het een mooi stukje wordt, vind ik het eigenlijk al heel mooi.
Mooi geschreven dus Inge!
Comment door Aefke — 02/11/2007 #
@toaske en aefke : jullie zitten er dichtbij, het was een huwelijksaanzoek. oftewel, of ik de rest van ons leven zijn pilsjes voor ‘m wou pakken 😉
Comment door de mama — 02/11/2007 #
Ik heb makkelijk praten, maar ik dacht al zoiets…
Marc en ik hebben ooit gewoon besloten te gaan trouwen, omdat dat nou eenmaal één en ander in één keer regelde. Voor de grap hebben we elkaar wel tig keer gevraagd, nooit gaven we antwoord.
Tot ik met mijn mobiel een sms-je stuurde naar de vaste telefoon terwijl ik even niet thuis was. Kreeg marc dus een huwelijskaanzoek via een computerstem.
Toen ik thuis kwam zei íe ‘ja’…. (Gelukkig maar, want alles was al geregeld ;-D )
Comment door Yvonn — 02/11/2007 #
hahahahaahhaah Inge en d’r vriendje !!!
hahahahahahahha
begin maar vast te wennen aan dat enge woord “mijn man ” en “mijn vrouw ”
hahahahahahahaahha
welnee, jullie blijven gewoon papa en mama !!
;)))))))
Comment door janneke — 02/11/2007 #
@janneke : was inge en d’r èx-vriendje
Comment door de mama — 02/11/2007 #
Ja en dan hoef je alleen maar te kijken en te begrijpen….
Knuf Cyber Oma
Comment door Cyber Oma — 02/11/2007 #
Heftig!
Mooi verwoordt!
Comment door Marleen — 02/11/2007 #
oei, pijnlijk..!
Comment door Mir — 02/11/2007 #
Knap beschreven. Weglopen is ook een antwoord, toch?
Comment door Henrike — 02/11/2007 #