johanna en de oorlog

november 13, 2007 on 8:48 pm | In Dat was toen, Over mezelf | 28 Comments

Daar liep ze
langs het kanaal.
Het was oorlog.
Later zouden we
samen
nog vele, vele malen hier lopen.
Huppelen.
Arm in arm.
Letterlijk, maar vooral ook
figuurlijk
dichtbij elkaar.

Nooit heb ik haar
zo
zien kijken echter
als op deze foto.
Twee jaar voordat ze
haar eerste en enige dochter
mijn moeder
zou baren.

Net getrouwd.
In de oorlog.

Oorlog. Iets waar ik me, God zij dank, niets bij voor kan stellen. Soms dènk ik wel dat ik het kan, maar niets is minder waar, natuurlijk. Ik kan oeverloos miepen over trivialiteiten als weinig geld en druk, druk, druk en te weinig ruimte. Een schapje dat nog aan de muur moet. Een broek die te groot is. Nee, ik weet niet wat oorlog is.
Vele, vele verhalen heb ik erover gehoord. Boeken gelezen. Films en documentaires gezien. De tranen van mijn lieve opa…
Maar deze foto, dit is het beeld van oorlog. Voor mij. Niet de beelden die op televisie langskomen en weggezapt kunnen worden. Maar deze jonge vrouw met deze blik.

*Foto gekregen van m’n opa, na het overlijden van oma. Had al die jaren in z’n portemonnee gezeten.

28 Comments »

RSS feed for comments on this post.

  1. Toen mijn opa en oma nog leefden konden ze ook lange verhalen over de oorlog vertellen. Ik was destijds nog jong en het ging een beetje langs me heen, zo van; o, het gaat weer over de oorlog. Nu, met alle achtergrondinformatie die ik heb, en nu ik volwassen ben, zou ik er heel anders naar luisteren. Niet voor te stellen een oorlog en dat onze grootouders dat écht hebben meegemaakt.

    Comment door Tina — 13/11/2007 #

  2. Toen namen ze nog foto’s op straat. Er was nog iets magisch en bijzonders aan foto’s, en het overviel je, zo’n moment.
    Het is nog steeds een onbehouwen slag volk, fotografen, en overvallen doen ze nog immer.

    Je oma lijkt op mijn moeder en op zoveel vrouwen uit die tijd. Het is de sfeer, de jas, de kleuren die me dat laten zeggen.

    Comment door Jan Hamelink — 13/11/2007 #

  3. Wat lijkt je oma op jou… En wat een mooi, maar triest verhaal. Mijn opa’s en oma’s hebben mij nooit verteld over de oorlog. Misschien was ik toen te jong? Of anderen redenen. Weet niet. Mijn vriend heeft wel weer veel herinneringen aan zijn opa en hoe hij vertelde over de oorlog. Dat heeft veel indruk op gemaakt.

    Comment door Mimi — 13/11/2007 #

  4. Heel mooi geschreven Inge. Als je teen zeer doet, dan doet je teen gewoon zeer. Maar natuurlijk weet je dat het heel veel minder erg is dan het gebroken been van een ander. Dus natuurlijk zijn je eigen problemen en sores hartstikke belangrijk, maar zolang je ze in het goede perspectief kunt bezien is dat prima.

    Comment door Toaske — 13/11/2007 #

  5. mooi log inge. En onvoorstelbaar ingrijpend moet het zijn geweest voor veel mensen. laatst vertelde een mevrouw dat ze zwanger was toen haar man met wie ze net getrouwd was vertrok (opgepakt voor tewerkstelling)en dat het kind 3 was toen hij eindelijk uit duitsland terug kwam. En een mevrouw die ondergedoken een kind kreeg, dat vervolgens meteen elders werd ondergebracht. in één simpele zin zoveel drama. waanzinnig gewoon.

    Comment door mama muis — 13/11/2007 #

  6. Mooi zeg, die oude foto’s… Mijn moeder verzamelt ze ook van onze familie.

    Comment door Marieke — 13/11/2007 #

  7. Gelukkig kunnen wij ons er niks bij voorstellen, bij zo’n oorlog.
    Ik hoop dat zo te houden.
    Hoop ook dat Peuter, Oeds-Jan en Brechtsje oorlog alleen uit boeken en van tv zullen kennen.

    Zo.
    Mooie wens, zo op de dinsdagavond.

    Comment door Geartsje — 13/11/2007 #

  8. Mooie foto, en scherp ook ondanks dat ze in beweging is. Mijn oma verhaalde ook regelmatig over hoe opa in Kamp Amersfoort het geluk had de goede kant op gestuurd te worden, niet naar Duitsland maar hier blijven werken…

    Comment door Karen — 13/11/2007 #

  9. Een blik zegt vaak zò veel..zo niet àlles! Kan er ook eindeloos naar kijken en dan denken aan wat zij gedacht zou hebben…toen.
    Vind het altijd zo mooi als ik lees over een innige oma-band, ik heb hm niet gekend en hoop dan ook zò dat ik dat mee mag maken! Het kan zoveel betekenen. Heel mooi..

    Comment door annemarie — 13/11/2007 #

  10. Gelukkig kennen we géén oorlog van dichtbij.
    Enkel van verhalen van ouders of grootouders.
    Het moet een dierbare foto geweest zijn voor je opa!

    Comment door Adolf — 13/11/2007 #

  11. Wauw, wat een bijzonder verhaal Ing. En wat een mooie foto. Liefdat jij die hebt gekregen va nje opa.

    groeten Inge

    Comment door Inge — 14/11/2007 #

  12. Ja weer mooi Inge!

    Mijn mam was zwanger in de oorlog. Ik woon in Zuid-limburg. Toen kwamen in 44/45 de geallieerden Aken bombarderen. Een kogelregen sloeg per ongeluk in,in ons dorp, enkele centimeters vóór mijn moeder die inverwachting was! Gevolg: door de schrik kwam het kindje ‘af’…….ik heb dat broertje nooit gekend natuurlijk door die afgrijselijke uitvinding: oorlog

    Ikben een watje; krijg er weer tranen van in de ogen…….

    Comment door morris — 14/11/2007 #

  13. Dat kan ik me voorstellen. Zij staat dichter bij jou en de verhalen eromheen grijpen je meer aan. Maar het is inderdaad zo dat wij als huidige generatie niet echt weten wat oorlog inhoudt.

    Comment door youke — 14/11/2007 #

  14. Mooi geschreven. Ik vind de Tweede Wereldoorlog heel interessant, ik heb er veel over gelezen, maar ik kan me nog steeds niet voorstellen hoe dat geweest moet zijn.

    Comment door Eline — 14/11/2007 #

  15. Een prachtige foto. Gelukkig kennen wij de oorlog inderdaad alleen uit verhalen en van films en documentaires. Het moet vreselijk zijn als je hele leven op zijn grondvesten schudt en als er zoveel levens verloren gaan in je omgeving, als je er middenin zit, horror van de ergste soort.

    Comment door Jeanine — 14/11/2007 #

  16. Ik weet er wel een beetje van, ons huis werd gebombardeerd in de oorlog in Rotterdam.
    Ja ik was pas 2 en we gingen dus verhuizen naar Soest en daar moesten we soms in de sloot liggen voor de vliegtuigen die over kwamen.
    ja dat weet ik nog wel, en weet je we aten gortepap uit het water brrrrrrrrrrr
    Ik proef het nog als ik er aan denk hoor..
    Gek er zijn dingen die je nooit vergeet..
    En zeker Oma,s vergeet je niet, ik de mijne nu nog niet ..

    Comment door Cyber Oma — 14/11/2007 #

  17. Oorlog, je hoopt het nooit zelf mee te maken.

    Ik ben opgegroeid ‘vlak’ na de oorlog. Mijn vader ging als oorlogsvrijwilliger in dienst en zat in de ondergrondse. Mijn moeder werkte toen bij de inlichtingendienst en zat ook in de ondergrondse. Ik ben mét de oorlog opgevoed en ik hoop het nooit, nooit zelf (van dichtbij) mee te hoeven maken.

    Prachtig verhaal en mooie foto! Mooi dat je het verhaal nu vereeuwigd heb op het internet. Zolang dit soort foto’s en verhalen nog opduiken zal het allemaal niet vergeten kunnen worden!

    Comment door Jé†t¥ — 14/11/2007 #

  18. Wat een geluk he dat onze generatie niet weet wat oorlog is. Dat moeten we koesteren!
    En het is inderdaad een mooie foto die veel zegt.

    Comment door Miriam — 14/11/2007 #

  19. Ik kan jammer genoeg de foto niet zien. Geen idee waarom niet. Oorlog ken ik ook alleen van de verhalen van mijn moeder en opa. Zij moesten vluchten, en hebben heel wat meegemaakt..
    Daarom probeer ik niet te veel te zeuren als iets niet mee zit…

    Het kan namelijk altijd erger..

    Comment door Redstar — 14/11/2007 #

  20. O ja je lijkt zo veel op haar ! En zo’n foto is een dierbaar bezit ! Ze kijkt inderdaad wat zorgelijk he ?

    Comment door Julia — 14/11/2007 #

  21. Ja, een blik, die meer zegt dan veel woorden. En dan komen wij aan met onze kleine zorgen, die vallen in het niet bij oorlogsverhalen. Mijn opa (overleden) kon er veel over vertellen, mijn oma is niet zo spraakzaam, wel weet ik dat ze lopend vanuit het westland naar duitsland ging, waarschijnlijk een zeer barre tocht geweest.

    Comment door Willian — 14/11/2007 #

  22. Idd! Je lijkt op d’r! Mooi geschreven en wat een prachtig gedicht, die had ik gemist en nu gelukkig toch niet. ( :

    Comment door Mir — 14/11/2007 #

  23. Dat is inderdaad een blik die duizend woorden zegt…

    Comment door Greetje — 14/11/2007 #

  24. Beetje (op)gejaagde blik heeft ze wel.
    Gaaf geschreven.

    Comment door Aukje — 14/11/2007 #

  25. Een foto met een verhaal!Prachtig geschreven en idd wij kennen oorlog alleen maar van verhalen, boeken en films. Ik kan nog steeds uren naar de verhalen van mijn opa en oma luisteren hoe zij de oorlog hebben meegemaakt, wat ze hebben moeten doen en laten. Maar hun liefde bleef…en ook hun zorgen net als de blik op de foto.

    Comment door San — 14/11/2007 #

  26. Je bent een bofferd dat je zo’n foto hebt van je oma Inge. Zo’n foto! Deze ene, zo speciaal was die voor je opa, en ook voor jou nu. Foto’s van ‘bewegende mensen’ zie je zo vaak niet eens, meest toch portretjes.
    Het zet je inderdaad wel te denken, wat mensen al hebben meegemaakt!

    Comment door Richtsje — 14/11/2007 #

  27. Een mooie vrouw is dat geweest. Zou leuk zijn nu ook nog een foto van je moeder te zien op ongeveer die leeftijd. Nog mooier….drie foto’s van jullie naast elkaar. Drie prachtige vrouwen elk in hun eigen tijdsgewricht.

    Comment door plato — 15/11/2007 #

  28. Wat leuk al die logjes over je oma. Vooral deze vond ik erg mooi.
    Ik zat er toevallig laatst aan te denken of ik wat oude foto’s van mijn (over)grootouders wilde plaatsen met bijbehorende logje…

    Comment door Cisca — 03/08/2009 #

Leave a comment

XHTML: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Entries and comments feeds.