.dat ik er ben

april 14, 2009 on 1:41 pm | In Over mezelf | 45 Comments

Ik heb niet veel vrienden. En vanochtend besefte ik mij wederom waarom.

Nadat ik m’n telefoon had aangezet, kwam er direct een smsje binnen. Van een vriendin. Zo goed en zo kwaad als ik wakker was, probeerde ik terug te smsen, maar het werd een heel verhaal en dus besloot ik haar te bellen. Het was per slot van rekening al een uur of acht.
Dik twee uur later hingen we op.
En ik wist, terwijl ik onder de douche stond, dat ik nog vaak na zou denken over wat er gezegd was.

Ik kan niet halfhalf vriendjes zijn. Ik heb het geprobeerd, jarenlang stug volgehouden zelfs, want veel vrienden hebben heeft zo z’n voordelen, maar het is niet wie ik ben. Ik wil dichtbij staan.
Weten wat de ander bezighoudt, wat er speelt in zijn of haar leven en dan mééleven.
En van de ander verwacht wens ik dat ook.

Het kost me veel energie, een vriendschap. En mijn energie is niet oneindig, zo voel ik steeds beter. En dus. Verdeel ik ’t over de mensen, en dingen, waar ik dichtbij kan staan.
Die dat toelaten.
Dat ook wensen.
En die me ook dichtbij zien staan.
En zien zitten.

Mensen die zien.
Dat ik er ben.

45 Comments »

RSS feed for comments on this post.

  1. Wauw, mooi geschreven.
    je hebt precies verwoord hoe ik het ook zie. Ik heb weinig vrienden, maar de mensen die ik heb zijn dan ook echte vrienden.

    Comment door Eline — 14/04/2009 #

  2. Dit had een stukje van mij kunnen zijn.

    Comment door Gerhard — 14/04/2009 #

  3. Vooral de laatste 6 zinnetjes ook…

    Comment door Gerhard — 14/04/2009 #

  4. Ik heb ooit is ook zo’n soort logje geschreven. Alles of niks, en idd vooràl niet halfhalf. Omdat ik dat niet kan.
    Mensen die zien.
    Dat ik er ben.
    Zo hoort vriendschap te zijn.

    Comment door Annemarie — 14/04/2009 #

  5. ik zie.
    en als je het huppelen en vluchten op de koop toe wilt nemen,
    dan
    ben ik er
    ook.

    Comment door sana — 14/04/2009 #

  6. Mooi! Heel erg mooi!

    Zo is het maar net. Alleen moet ik nog wel leren dat ik niet treur om de vriendschappen die verwaterd zijn, ik moet het laten, en accepteren. Die energie kan ik beter stoppen in mijn èchte vriendinnen! Het kan inderdaad niet, tig vriendinnen. Wat omschrijf je het goed zeg! Weer!

    Comment door Andrea — 14/04/2009 #

  7. Herkenbaar….

    Comment door Marijke — 14/04/2009 #

  8. soms vind ik je stukjes niks, soms vind ik ze geweldig, en soms zet je me aan het denken..vandaag vind ik het allemaal..
    ik vind het niks omdat ik er verdrietig van wordt, ik vind het geweldig omdat het is zoals je het schrijft, en je zet me aan het denken…

    Comment door margriet — 14/04/2009 #

  9. Ik wou dat ik zo’n vriendin had…

    Comment door Pascal — 14/04/2009 #

  10. Herkenbaar. Vriendschappen kosten energie. Maar ik vind het het ook waard om daar (veel) energie in te stoppen.Mijn vriendinnen zijn na mijn kinderen en mijn zus het waardevolste in mijn leven. Men zegt dat ik best veel vriendinnen heb en ik vind ook dat dat kan.( al vinden anderen voor mij soms van niet ) Alleen niet allemaal op hetzelfde niveau en manier. De een spreek ik dagelijks de ander 1 keer per maand ( en dan bellen we idd ook ruim twee uur ;))en toch zijn het echte vriendinnen en weten we van beiden kanten alles van elkaar.En ik zou er dus echt geen een willen en kunnen missen want allemaal zijn ze op hun manier erg belangrijk voor me.
    Vriendschappen heb ik door de jaren heen opgebouwd, mijn beste vriendin ken ik al ruim 23 jaar nu.Maar t kost veel energie en tijd. maar die heb ik dan ook.heb tenslotte geen partner meer.misschien dat ik het daarom dubbel zo belangrijk vind.

    Comment door Nathalie — 14/04/2009 #

  11. Jij bent jij
    Jij bent iemand tegenover mij
    Jij staat daar
    Zoals je bent maar…
    Jij bent anders dan ik en zij
    Jij bent jij

    Comment door henry — 14/04/2009 #

  12. Zo denk en voel ik precies over het zelfde onderwerp. Eigenlijk is daar niets moois aan want het is gewoon heel normaal

    Comment door Redstar — 14/04/2009 #

  13. Heel dapper van je!

    Comment door Jelle — 14/04/2009 #

  14. Meid wat heb je toch een groot schrijftalent ! Dit is weer zo in de roos !

    Comment door Julia — 14/04/2009 #

  15. ik heb ook weinig vrienden.
    dat is omdat ik van de diepte hou
    maar ook van de energie die zij
    me geven en de energie die men
    erin wilt stoppen.
    halfhalf is niet (meer) haalbaar.

    Comment door karin r. — 14/04/2009 #

  16. Alsof je het over mij hebt….
    Echte vrienden zijn zeldzaam trouwens. Vage kennissen heb ik genoeg.

    Comment door Liesbeth — 14/04/2009 #

  17. Ik ben sinds de kinderen er zijn zowiezo heel erg gaan nadenken over wat vrienden zijn. Ik was de eerste die aan kinderen begon en gelijk een tweeling. Waarom ik het vaker liet afweten is me nooit gevraagd, nooit de kans gekregen om uit te leggen dat moeder zijn (en van twee, en ik had weken last van buikpijnen) best heftig is qua tijd en energie. Wel steken, verwijten en hoe meer ik dacht, ‘hoe leg ik dit ze uit’, hoe meer ik dacht ‘is dit vriendschap?’.
    Lang verhaal kort: ik heb nu geen handen vol vriendinnen meer, maar ben een stuk gelukkiger, met de echte vriendinnen die overbleven!

    Comment door anouk — 14/04/2009 #

  18. Met je eens! Het is belangrijk dat je op de hoogte bent van elkaars belangrijke (en minder belangrijke) gebeurtenissen. Net even bellen als je weet dat er iets gaat gebeuren waar ze gespannen voor is. En de vriendinnen die dat doen en waarbij ik dat zelf doe, zijn zeer schaars.
    Zelf ben ik absoluut geen type om iedere dag te bellen ofzo. Als ‘vriendinnen’ dat van mij verwachten, zitten ze bij mij verkeerd. Dat houd ik bij niemand vol!
    Ik heb verder nog wat meiden om mij heen waar ik lekker mee kan kletsen en wel het e.e.a. mee bespreek, maar ECHT dichtbij staan ze niet. Toch vind ik het heerlijk ontspannen om met af en toe met hen af te spreken.
    Ook heb ik meiden die ik maar heel af en toe zie of spreek, maar dat het dan direct helemaal goed en vertrouwd is. Heel fijn ook.
    Toch denk ik: hoeveel zijn er werkelijk die ik ’s nachts zou kunnen/willen bellen als er iets is…? Aan 1 hand heb ik dan MEER dan genoeg in ieder geval!

    Comment door Jolanda — 14/04/2009 #

  19. Prachtig geschreven!

    Comment door Adolf — 14/04/2009 #

  20. Dan weet je in ieder geval dat je échte vrienden hebt op wie je kunt rekenen. Veel beter dan die halve vrienden toch?
    Mooi geschreven, voor het laatste stukje.

    Comment door Ash — 14/04/2009 #

  21. Net wat ik denk over vriendschap. Alleen heb ik veel tijd en energie gestopt in een vriendschap waarvan ik dacht dat het èchte vriendschap was tot ik eindelijk besefte dat het allemaal van mijn kant kwam.

    Comment door jennifer — 14/04/2009 #

  22. Heel herkenbaar en erg mooi geschreven. Ik was al selectief wat échte vriendschappen betreft en ik word nog selectiever merk ik. Dat heeft niets met arrogantie of zo te maken, maar gewoon met goed voor jezelf en die ander zorgen. Dat je er bent voor elkaar. Altijd. Dat het geen energie kost. Mijn echte vrienden zijn op een hand te tellen, wellicht zelfs maar op twee vingers! Ik weet me wel omringd met een heleboel (vage) kennissen en ook dat voelt goed op z’n tijd. Volgens mij heb jij trouwens wel heel veel blogvriend(innet)jes! Tenminste, zo beschouw ik jou wel.

    Comment door Toaske — 14/04/2009 #

  23. Ze zeggen dat er bij iedere periode in je leven weer andere vrienden horen. Ik heb dat nooit zo willen zien, want ik ben heel trouw in vriendschap, maar als ik terugkijk blijkt het toch zo te zijn. Het is raar, maar sommige vriendinnen van vroeger heb ik niets meer te zeggen, terwijl ik met een nieuwe vriendin uren kan praten.

    Comment door Tina — 14/04/2009 #

  24. Snap helemaal wat je bedoelt. Ben altijd al zo geweest en is nog erger geworden toen Marc en ik geheel tegen de ongeschreven regels in wel heel erg dikke vrienden werden. Nog meer ‘vrienden’ die afstand namen. Laat maar dan, dachten we allebei. Sinds Brecht regelmatig bij vriendjes en vriendinnetje moet worden opgehaald, of dat die bij ons worden opgehaald, ben ik wel beter geworden in half/half-contacten. Ik verwachte ook altijd meteen te veel van leuke/gezellige mensen en weet nu dat het vaak heel snel vervliegt en geniet dus maar gewoon van het gezellige/leuke moment.
    Het was even wennen. Maar ik weet nu dat het iets anders is. Heel simpel. Iets anders.

    Comment door Yvonn — 14/04/2009 #

  25. wéér een juweeltje geschreven!!
    gelukkig dat je er bent zoals je bent.

    Comment door maurice — 14/04/2009 #

  26. Heel mooi beschreven!

    Comment door Ing — 14/04/2009 #

  27. hoezo weinig vrienden ?
    je hebt zo 200 vrienden
    op hyves…
    ㋡

    Comment door Anders — 14/04/2009 #

  28. eerlijk?
    neem er nog een kind en een baan bij om de kinderen te kunnen financieren en dan hou je verrekte weinig tijd over voor “echte vrienden”.
    ik heb ook een sterke behoefte om “gezien te worden zoals ik écht ben”…
    ben daarin door de jaren heen behoorlijk in teleur gesteld..
    mensen hebben allemaal hun eigen zonnebrilletje op..
    Thank God voor de smsjes… want een klein smsje van een “ouwe maat ” doet soms meer dan intense vriendschappen..
    En een onverwachte ontmoeting, een klik, geeft je soms meer het gevoel dat die persoon je ziet zoals je bent dan wie dan ook..
    Weet je dat ik me soms afvraag dat mijn eigen kinderen niet eens weten wie ik werkelijk ben ?
    Ze kennen me alleen van de jaren dat ze er bewust zijn, maar ik was er al daarvoor, en ze vragen er zelden naar..
    Snap je.. ??
    En neem daarbij de gadachte dat we af en toe zelf niet eens zeker weten wie we zijn…
    Wie wil jij zijn ?
    Dat is voor mij op dit moment het belangrijkste, tenslotte kijk IK mezelf elke dag in de spiegel…
    Diep hé !!!
    meer dan genoeg…
    knuffel…..

    Comment door JantjeDee — 15/04/2009 #

  29. zo, weer even een flinke teug inspiratie geïnhaleerd door het lezen van je laatste logjes!

    Comment door sara — 15/04/2009 #

  30. *Stil* Mooi……

    Vriendinnen blijven vriendinnen daar komt geen afstand tussen……. En soms is het inderdaad beter om een hoofdstuk te sluiten. een bepaalde levensfase hobbel je met iemand mee en dan ineens kan het over zijn……..

    Comment door Inge — 15/04/2009 #

  31. gewoon moowj. Zo kwetsbaar als je jezelf maakt ook in dit stukje, door dit dtukje. Ontroerend oprecht…
    Wat een gouden vriendin ben jij.
    Het is ook zo waar. En toch vind ik het fijner om te geven dan te “ontvangen”. Een kronkel in mijn geest geloof ik, want het ontvangen van vriendschap (waar ik eigenlijk ook niet echt over te klagen heb) is zo warm, puur en oprecht.

    Comment door Jis — 15/04/2009 #

  32. Mooi beschreven…

    Hier heb ik ook weinig vriendinnen, vind namelijk dat je er tijd in moet steken van beide kanten en die tijd….die heb ik momenteel niet genoeg om iedereen tevreden te stellen en dan…dan moet je iets afsluiten wat niet altijd leuk is, maar je kunt het nu eenmaal niet voor iedereen goed doen…volg je gevoel!

    Comment door Kids Vaessen — 15/04/2009 #

  33. Je hebt helemaal gelijk… ik zou dat ook moeten doen. Alleen vind ik het dan toch ook weer zo gezellig met de mensen die net iets verder af staan. En zo makkelijk laat je een vriendschap niet doodbloeden… Lastig onderwerp altijd.

    Comment door Marieke — 15/04/2009 #

  34. Ik heb nog nooit iemand horen verwoorden wat mij al weken dwars zit maar wat ik maar niet kan verwoorden omdat het er gewoon niet goed uit komt.

    Comment door Eva — 16/04/2009 #

  35. het woord vriendschap wordt vaak veel te makkelijk gebruikt.
    “echte” vrienden herken je echt wel.:-)

    Comment door Trui — 16/04/2009 #

  36. wauw, het lijkt me een hele eer om jou als vriendin te mogen hebben. Iemand die zoveel energie in een vriendschap kan stoppen.
    Ik zou je zien staan.

    Comment door maureen — 16/04/2009 #

  37. Hierin bijna volkomen identiek Inge. “Mensen die zien dat ik er ben”. Alleen aan waarachtige wederkerigheid offer ik mijn tijd en hart; op dit vlak heb ik zeker de laatste paar jaar het nodige ervaren, wat een desillusies, wat een verdriet, maar gelukkig ook dankbaarheid en ontroering.

    Comment door Marius — 17/04/2009 #

  38. Hierin bijna volkomen identiek Inge. “Mensen die zien dat ik er ben”. Alleen aan waarachtige wederkerigheid offer ik mijn tijd en hart; op dit vlak heb ik zeker de laatste paar jaar het nodige ervaren, wat een desillusies, wat een verdriet, maar gelukkig ook dankbaarheid en ontroering. (Druk op submit en krijg de mededeling: duplicaatreactie, het lijkt er op dat je dit al hebt gezegd. Vreemd hoor.)

    Comment door Marius — 17/04/2009 #

  39. Herkenbaar. Het is misschien om die reden dat ik nooit echte vrienden heb gehad. En soms het idee krijg dat er op internet mensen te vinden zijn die dat wel hebben. Maar internet is vluchtig. En zo is de wereld.

    Comment door Plato — 17/04/2009 #

  40. spijker op z’n kop.
    en zo is het.

    Comment door mir — 18/04/2009 #

  41. @all, hier en daar prachtige aanvullingen! dank.

    Comment door de mama — 21/04/2009 #

  42. De meeste vrienden zijn kennissen.. ik denk dat mensen zich ook niet zo snel vriend moeten noemen eigenlijk want meestal maken ze die titel niet waar.
    Te vaak teleurgesteld en nu denk ik dat ik gewoon niks moet/mag verwachten.
    Mijn beeld van een vriendschap is ook zoals jij het beschrijft, (en wat Jantje schrijft spreekt me ook erg aan) zulke vrienden heb ik niet.

    Comment door Maryan — 23/04/2009 #

  43. Spijker op de kop. Ik ben áf van de vele vage contacten. Ook daar zit wat jammers in maar investeren kost veel, ook andersom.
    Familie is kostbaar, een vriendschap nog meer!

    Comment door Richtsje — 23/04/2009 #

  44. ik heb veel vrienden. sommigen staan dichter bij me dan anderen. maar ze kunnen me allemaal verrassen.

    voor diepe gesprekken heb ik geen vriendschap nodig perse. dat kan soms plotseling ontstaan. hou ik erg van. open mensen. bv gisteren nog, mijn buurman.

    vriendschappen die teveel energie kosten zijn niet goed natuurlijk. opgeven die handel, weg ermee! met die mensen is iets. die gebruiken ‘force’ om iets te bereiken. haat ik.

    Comment door Marco Raaphorst — 24/04/2009 #

  45. ik las je stukje nogmaals.

    ik lees dat je iets van die ander verwacht. wat nu als je dat opgeeft?

    natuurlijk als de ander alleen maar over zichzelf praat schiet het niet op. maar hoe minder je verwacht, hoe meer je krijgt.

    met vrienden kan ik lachen en huilen. ze kennen mij. soms staan ze ervoor open en soms zijn ze te druk met hun eigen leven. maar zo gaat dat. ze zijn niet perfect, ik ook niet. dat accepteer ik volledig.

    Comment door Marco Raaphorst — 24/04/2009 #

Leave a comment

XHTML: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Entries and comments feeds.