.lieve emma, jij wint!
oktober 30, 2008 on 9:39 pm | In en om het ziekenhuis | 50 CommentsAls je drie dagen en nachten twee nachten lang voornamelijk in een ruimte van tien vierkante meter verkeert, wordt je wereld heel erg klein. Helemaal als in diezelfde ruimte je hele wereld ligt.
En dan ben je al lang blij als de luxaflex even open gaat (gaan?), zodat je de lucht kunt zien.
Uit het raam kunt kijken. Of zelfs even de kracht van de zon voelen.
We hadden uitzicht op. De spoedeisende hulp. En de verslavingszorg. O en een parkeerterrein. Natuurlijk.
En mocht U denken dat dat niet veel soeps is, het is beter dan onderzoeken, prikjes, infuus inbrengen maar niet aansluiten, ORS, sonde en meer prikjes. En nog eentje.
En dus keek ik tussendoor naar de ambulances die af en aan reden, probeerde ik niet teveel te denken aan het leed daarachter, maar wel net genoeg om Bijna Kleuter’s leed te relativeren, en raakte ik gefascineerd door wat er aan de overkant op de ramen stond.
Ok, gefascineerd is misschien een groot woord, maar tussendoor bedacht ik allerlei scenario’s achter LIEVE EMMA JIJ WINT! Echt, ik zou er zo een boek over kunnen schrijven. Of twee.
Achteraf pas bedacht ik me dat het waarschijnlijk voor het chronisch zieke meisje drie kamertjes terug was. En man, wat hoop ik dat ze wint.
Ook was er het gesprek met de eenentachtigjarige man die op zijn vrouw stond te wachten, zes kinderen had, waarvan één schizofreen, klein- en achterkleinkinderen had, in Indië had gezeten, tegenover één van zijn zoons woonde die gymleraar was en altijd zo laat thuis kwam met de kinderen die naar de buitenschoolse opvang gingen want ja, zo ging dat tegenwoordig hè, die alle adressen van het werk van zijn schizofrene zoon nog had onthouden en twee jaar geleden een pacemaker had gekregen en zo af en toe zo graag nog een sigaartje rookte. Ik zei, ga ervoor.
En de opa en oma in het winkeltje, die zo blij waren dat ik ze wel even móest feliciteren, hun tíende kleinkind, een meisje en hoe ze heette? Opa had geen idee. Alles was goed en gezond. Oma wist het wèl. Kyra. En ze straalden en maakten mijn dag een klein beetje beter met hun blijdschap om Nieuw Leven.
Ik zag een raam met duizend barstjes erin, een kunstwerk an sich, babies in Maxi Cosi’s aan mama’s arm, droevige ogen, natte ogen, blije ogen, natte ogen, een kantine vol Merediths en Georges, ik wees mensen de weg en zat in het trappenhuis naar buiten te kijken hoe twee eendachtige vogels in zwart met wit met elkaar zaten te flirten. Ik lag de hele nacht te kijken naar mijn mannetje HELD en bad stiekem toch.
Ik liep, als Vriendje er was, snel even naar beneden en door de lange gang naar buiten en zat een kleine tien minuten buiten op een bankje in wat voelde als de winterzon. En dan snelde ik weer terug naar mijn wereld. Tien vierkante meter met aan de overkant dus die ramen.
50 Comments »
RSS feed for comments on this post.
ja, de wereld komt groots op je af in het ziekenhuis..
lief en leed kun je er delen..
heel groot lief en heel groot leed..
maar je eigen leed, en dan nu van je eigen kind, is het belangrijkste op de hele wereld.
en ik zeg je eerlijk, ik heb heb het gelukkig nog niet mee hoeven maken!
verder dan de eerste hulp zijn we gelukkig nooit gekomen, wel vaak, regelmatig, had er een strippenkaart voor…
maar dan was ik meestal nog boos op ze ook!!
meis…
nog steeds sterkte !!
liefs Janneke
Comment door J@ntje — 30/10/2008 #
Jemig wat een schrik! goed om te horen dat het gelukkig weer wat beter gaat!
Comment door Rian — 30/10/2008 #
Mijn vraag is hier al beantwoord zie ik 🙂
Ondanks dat je maar 10 vierkante meter tot je beschikking hebt, is het toch wel superfijn dat je 24 uur bij je kind in het zh kunt zijn. Ik zou niet weten hoe ik had gereageerd als ze zeiden dat ik weer naar huis moest gaan ’s avonds. Zo ging dat ‘vroeger’. Alhoewel, ik weet het wel: ik ging wel op de vloer liggen tukken, naast het bed met het zielige hoopje.
Comment door Mimi — 30/10/2008 #
@janneke: dank. lief.
@mimi: hier èn op je eigen log zelfs! en ik ging no way weg. we pasten ook prima samen in BK’s bed. dus. (en idd, ook al heb ik amper een oog dichtgedaan, ik was blij (nou ja, je snapt me wel) dat ik er was. bij ‘m. want ze kwamen ’s nachts tig keer ors door die sonde gieten. en dan werd ‘ie soms wakker. maar dan stond mama al naast z’n bedje.)
Comment door de mama — 30/10/2008 #
Ik dacht al: heb ik iets gemist!? Maar Bijna Kleuter was dus heul erg ziek. Ach gut, wel zielig hoor! Maar gelukkig is hij weer voorzien van genoeg vovht om het weer zonder ziekenhuisslangetjes te doen, lekker dicht bij mama en vooral: thuis.
Comment door Ruthy (Fee-Luna's mama) — 30/10/2008 #
Ik heb heel veel in het ziekenhuis gezeten met mn jongens. En haast nergens denk je zoveel na inderdaad. Wat een verdriet en ellende. en dan blij zijn dat het met je kind niet ernstig is, maar wèl je kind!
Comment door Annemarie — 30/10/2008 #
Ziekenhuizen zijn naar. Nu ik zelf een kindje heb denk ik dan altijd aan al die zieke kindjes in dat hele grote ziekenhuis. Brrr … moet er maar niet teveel bij nadenken.
Comment door Loezju — 30/10/2008 #
Ja er gebeurt ontzettend veel in een ziekenhuis. Met Kirsten’s start lag ze er 8 dagen en dan zie je zoveel leed. En eigenlijk heb je al leed genoeg van jezelf. En laten we heel erg hopen dat Emma wint!
Comment door heikelien — 30/10/2008 #
Ziekenhuizen maken je zo bewust van wat je hebt en wat je kwijt kunt raken. Ik vrees dat dat iets is wat metten met je kind word geboren. Oké, vroeger had ik het ook, maar zoveel minder. Dan zijn de hoogte- en dieptepunten opeens veel duidelijker en is je leven opeens dat kleine lijfje met dat bijzondere geestje.
En Joke Bruijs? Die moet gewoon 150 worden.
Van mij.
Voor Brecht.
(Een derde van) mijn leven….
Hopelijk hebben de hersens van BK weer genoeg vocht om te weten dat na 3 4 komt!!
Comment door Yvonn — 30/10/2008 #
Klikte al eens eerder via Susy naar hier. En nu reageer ik ook maar eens. Sjonge. Heftig zo ineens zo’n ziekenhuis. 2 hele dagen. Sjee. Hopelijk gaat het nu alweer veel beter met hem!!
Comment door Astrid — 31/10/2008 #
Mooi geschreven Ing, beeldend beschreven zelfs. Toen Friso net 3 was kwam hij ook op 10 vierkante meter te leggen. Dat werd toen ook tijdelijk onze wereld. Gelukkig is het al jaren geleden en gaat het goed met hem maar die angst van toen kan ik nog zo oproepen……..
Comment door Inge — 31/10/2008 #
oh, NARIGHEID. Kinderen en ziekenhuizen zouden niet inees in dezelfde zin moeten worden genoemd. Heb veel te veel ervaring met de combi.
Blij dat jullie terug zijn!
Comment door Francine — 31/10/2008 #
Oh, ik mag er niet aan denken dat dat hier zou gebeuren zeg. (want met twee kindjes is het onmogelijk om dan 24u op 24u bij je ene kind te blijven)
En wat dat je mocht blijven, want ik zeg je, hier zouden ze je sowieso nog durven wegsturen ‘snachts.
Comment door jennifer — 31/10/2008 #
Lieve Emma Jij wint.. daar krijg je toch kippenvel van. Ik hoop ook dat ze wint! Ben blij dat jullie HELD met hoofdletters weer thuis is.
Comment door mir — 31/10/2008 #
’t is wat gek, maar ik hou van de geur van een ziekenhuis. De heerlijke Dettol-lucht!!
Da’s misschien omdat ik een ziekenhuisfreak ben. Liever niet voor een kind. De kinderafdeling is de enige afdeling waar ik niet graag werk…
Het leven, en de dood, in een ziekenhuis…liever leven.
Comment door maureen — 31/10/2008 #
Als je zo iets ondergat, komt alles een beetje onwerkelijk op je over, en het enigste wat je wil, is dat je kind weer beter wordt.. EN dat werd hij 🙂
Comment door Red — 31/10/2008 #
mogge!
kom nog effe langs om te kijken of het nu weer wat beter gaat?
zijn alle slangen al weg?
drinkt ie nu genoeg?
knapt ie weer een beetje op?
en jij? beetje rust in je lijf nu??
meis, maak er een relaxed weekend van !
liefs Janneke
Comment door J@ntje — 31/10/2008 #
Jeetje Inge, wat een heftige tijd. En fijn dat jullie weer thuis zijn. Ik vind het altijd een gek idee, dat in een ziekenhuis zoveel leed, maar ook geluk bij elkaar komt. Leven in een snelkookpan.
Doet me denken aan een uitspraak, volgens mij van La Deckers, over dat mensen zoveel wensen kunnen hebben, maar dat als je kind ziek is, je nog maar een wens hebt.
Ik hoop dat jullie er allemaal weer heel snel bovenop zijn!
Comment door jojoco — 31/10/2008 #
Het is een wereldje apart, dat ik van twee kanten ken, en als verpleegkundige ( ook op de kinder) en bijna 5 weken lang toen Lize daar als 8 weekjes oud baby’tje lag…wat ik wel geweldig vind dat je er tegenwoordig 24 uur bij kan en mag blijven dat was vroeger wel ff anders…heerlijk genieten nu maar weer nu jij een bijna kleuter weer thuis zijn en hopen/bidden dat dat ook voor de onbekende Emma mag gelden, weer thuis komen in eigen huis!
Comment door Nathalie — 31/10/2008 #
Prachtig al je foto’s en deze van Emma was mij ook al opgevallen.
Ik hoop ook zo dat ze gaat winnen!
Super dat Peuter zijn pleister er al af is.
Fijn weekeinde, lekker in alle rust samen (hoop ik voor jullie)!
Comment door Jetty — 31/10/2008 #
Oh put. Een kind in het ziekenhuis is nooit leuk.
Heb het zelf een paar x mogen ervaren:
een RS-virus;
een gebroken pols;
een gapend gat in een knietje; en
een verwijdering van neus- en keelamandelen.
Is niet leuk.
Sterkte met Peuter/bijna Kleuter!
(en ik hoop ook dat Emma wint!)
Comment door Desire — 31/10/2008 #
In een ziekenhuis kun je van alles tegenkomen, narigheid, maar ook leuke dingen als nieuw leven en genezing.
Ik duim van harte voor Emma, ik hoop echt, dat ze wint!
Comment door Trui — 31/10/2008 #
We waren al verbaasd dat we een aantal dagen geen nieuw logje hadden kunnen ontdekken.
Wat zielig voor jullie klein manneke.
Kan me helemaal voorstellen hoe je je voelde, vooral als je zo plots van de huisarts naar het ziekenhuis wordt doorgestuurd. Hier hebben we dat met de jongste gehad, net geen 4 maanden en dan al op een kamertje alleen in zo’n groot bedje….gelukkig kunnen we goed relativeren en zijn we blij dat we niet met ergere dingen geconfronteerd worden, maar ja….het blijft toch je kleintje, ernstig of niet, als moeder voel je je wanhopig omdat je zo weinig kunt doen…alleen er voor ze zijn….
We zijn blij dat jullie weer thuis zijn en dat het met bijna kleuter beter gaat. Vertroetel hem maar goed.
Comment door Kids Vaessen — 31/10/2008 #
toch benauwend zulke hokjes….
Comment door rinus — 31/10/2008 #
Wat een intens stukje toch weer. Kan me voorstellen dat het heftig is, de ontmoetingen daar, alle mensen een eigen verhaal, loopt het goed af, loopt het slecht af. Ik hoop dat Emma wint!
Comment door Toaske — 31/10/2008 #
Echt prachtig geschreven! En kinderen en ziekenhuizen is inderdaad geen goede combi. Blij dat het beter gaat!
Comment door Roos — 31/10/2008 #
Je wereld wordt zeker klein, draaiend om je lieve mannetje. En achter elke kamer pijn, verdriet en vreugde. Een wereld op zich, ver van de gewone wereld. Hopelijk wint Emma! Gelukkig heeft jou mannetje ook “gewonnen” en is ie lekker weer bij je thuis.
Comment door Willian — 31/10/2008 #
Zo ik heb even iets gemist. Dat waren mindere dagen voor jullie. Blij dat het weer beter gaat nu. 🙂
Comment door bl@nkie — 31/10/2008 #
Ik ben altijd bang in ziekenhuizen… ook al kom ik er voor iets leuks (geboorte ofzo).
Comment door Marieke — 01/11/2008 #
Wat een heel ander wereldje is er in het ziekenhuis. Je beleeft alles ook zo intens, omdat je bij een geliefd persoon bent die ziek is en omdat je zoveel ziekte en verdriet om je heen ziet. Heftig, maar zoals jij het beschrijft ook mooi!
Comment door Tina — 01/11/2008 #
Mooi beschreven. Maar oh zo waar.
Comment door Liesbeth — 01/11/2008 #
meissie ??
hoe gaat het nu dan??
zijn opa en oma gekomen om hun kleinkind te knuffelen, ze zullen ook wel vreselijk geschrokken zijn..
ik kom vanavond wel weer effe kijken…
knuff Janneke
Comment door J@ntje — 01/11/2008 #
Wat een vreselijk aangrijpend stukje!!!
Duidelijke rode draad!
Comment door Aukje — 01/11/2008 #
Hé meis, het gaat toch wel goed met jou en bijna-kleuter? Mocht het tegenvallen, dan wens ik je nog heel veel extra sterkte.
Comment door Trui — 02/11/2008 #
meissie..
ik begin nu toch wel een heel naar gevoel te krijgen…
ik hoop dat ik me water deze keer niet vertrouwen kan..
meissie…
Comment door J@ntje — 02/11/2008 #
Hoi Inge
Zo kun je zien dat het niet altijd rozegeur en manenschijn in deze wereld is .
De een is droevig en een ander is heel blij met haar tiende kleinkind en zo kun wel doorgaan.
Nog een prettige zondag verdermet je held.
Groetjes Rinus
Comment door rinus — 02/11/2008 #
update: donderdag joon terugslag met diarree. ’s nachts mama ziek, overgeven en diarree, vrijdag joon weer ietsie beter maar mama ziehiek, zaterdag belde papa uit engeland dat ie ziek was, maar viel mee. met mama ging het ondertussen ook iets beter. zaterdagnacht joon weer ziek, overgeven. papa inmiddels weer thuis en zo goed als beter. mama nog niet fit en al 5 kilo kwijt… we zijn er nog wel dus en we doen ons best, maar even geen tijd voor de computer!
Comment door de mama — 02/11/2008 #
Oe, ik lees je reactie hieronder. Veel kracht en gezondheid gewenst, meid! Take good care!
Comment door Erwin Troost — 02/11/2008 #
Agossie een en al ellende lees ik 🙁
Veel beterschap voor allemaal!
Comment door Jetty — 02/11/2008 #
Dat-ie zo snel zo ziek werd en dat’t zo langzaam weer beterde is in amper 4 dagen tijd aan me voorbijgegaan… Arme hij & jullie. Thuis is altijd beter.
En ja, tussen alle zorg door denk je over van alles en nog wat na. Mooie dingen, trieste dingen, het is ‘het leven’ op weinig m2 hè. Heej, geniet vooral van het weer saampies zijn, dat is vooral errug belangrijk. En natuurlijk de 4 😉
Comment door richtsje — 02/11/2008 #
Sterkte alledrie!!!!
Schiet nog niet echt op……..!
Comment door Aukje — 02/11/2008 #
Agossie, wat een diarree-ellende bij jullie, sterkte voor jullie allen! En blijven drinken hoor! (water bedoel ik dan hè? ;-))
Comment door Desire — 02/11/2008 #
Jee, paar dagen niet op je blog geweest, omdat ik in Zandvoort zat (jaja vlak waar jij je boodschappen doet) en dan lees je dit. Ben blij dat Peuter weer thuis is. Maar hoop dat de ziekenboeg bij jou weer op de been is.
Comment door Ing — 02/11/2008 #
goh, ik ben een week niet op je site geweest. Schrikken jong!
Een ziekenhuisbezoek werpt mij alleen al terug op mezelf, bovenop je eigen leed krijg je dat van anderen mee. terwijl je dan toch vaak alleen maar met jezelf (vaak dan) kunt bezig zijn.
Kan me voorstellen dat je een boek zou kunnen schrijven over emma…..over alle emma’s in de wereld.
zef inge, sterkte met alles en hoop dat mannetje weer gauw lekker ondeugend enzo is
groetjes uit limburg! 😉
Comment door Maurice — 03/11/2008 #
o en jij ook beterschap!!!! ik had je updaatje niet gezien!
dag dag dag!
Comment door Maurice — 03/11/2008 #
jakkie ik ken dat geduvel met die ‘griep’
die rond gaat , loop ook al braaf mee ..
toch heb je hem liever zelf als de ‘pleuter’..
heel wat gebeurd lees ik …
maar hopen/bidden ..dat het hele spul weer
snel beter mag zijn meis ….
wordt een pan kippensoep ertegenaan denk ik 😉
dikke kus Lenie
Comment door lenie — 03/11/2008 #
Nou zeg, dat schiet niet op bij jullie. Wat een ellende! Heel veel sterkte. Ik hoop dat jullie het ergste gehad hebben en langzaam bergopwaarts gaan.
Comment door Tina — 03/11/2008 #
Veel beterschap voor alledrie! Hopelijk zijn jullie nu heel snel beter!
Comment door Nathalie — 03/11/2008 #
Hopelijk gaat het nu snel beter met jullie. Want het heeft nou toch lang genoeg geduurd. Griep…ga WEG!!
En die Emma hè? Zou dat gewoon niet een soort van liefdesdrama zijn. Dat hij nu toegeeft in de hoop dat ze weer terugkomt?
Of toch dat kind?
Comment door plato — 04/11/2008 #
Hou het net droog. De herkenning is bijna groter dan de emotie. Je eigen kinderen was voor mij zo relativerend, zo relativerend dat wanneer iets je kind bedreigt alle relativering zoek raakt. Je wereld staat stil, stopt, niets is meer belangrijk. Niets. Eerst je kind. Dan weer de rest. Relativeren tot een maximum. *pinkt toch een traantje weg*
Comment door Jerry — 02/02/2010 #