.beste mevrouw die mijn kind vanochtend prikte
oktober 9, 2008 on 8:15 pm | In Brief aan... | 31 CommentsIk ga er maar even vanuit dat U een mevrouw bent, want U had heeft zelf ook kinderen. Zei U, ongetwijfeld terecht trots, toen we het hadden over hoe het stiekem toch echt alleen maar steeds leuker wordt, dat ‘ouder’ zijn. Eigenlijk vond ik U jou meer een meisje, maar goed. Zie dat maar als een compliment.
Wat een schatje hè, dat kind van ons. U ziet natuurlijk heel veel kindjes, maar zeg nou zelf, deze sprong er wel met kop en schoudertjes bovenuit, nicht? (Ik weet dat U Duits kunt, want vóór ons was een Duits kindje. Vandaar.)
Wat kletste ‘ie lekker hè, en was ‘ie zoet aan het spelen. En zo positief! Dat zal leuk worden en Ah! Dit is precies wat ik nodig had, enz. Jaaa, zo is ‘ie. Lekker positief.
En wat tekende ‘ie een mooi rondje hè. Hij sloot ‘m in ieder geval, en dat leek U nogal belangrijk te vinden. En wat had ‘ie een zin in de ogentest hè. En zeg nou zelf, die fluitketel lijkt ook op een gieter. Nicht? En hij groeit zo goed en ontwikkelt zich zo goed. Ik ben ook zo trots op ‘m. En een beetje op mezelf.
Sorry dat we geen vragen hadden, we hadden Peuter goed voorbereid op het bezoek prikje, maar moesten zelf (lees: ik moest) het groeiboekje vanochtend nog even snel opzoeken. Maar hé, we hàdden ‘m bij ons. Èn het kind ook, dus, hoe voorbereid kun je zijn?
Nu we het toch over dat prikje hebben, dat viel een beetje tegen hè. Dat ‘ie ineens zo begon te blèren. Mij ook, hoor, ik schoot er zelf ook helemaal van vol, maar ja. ’t Is ook wel een kutstreek natuurlijk. Om na dik drie kwartier dikke pret ineens met diezelfde big smile zo’n spuit in zo’n kinderarmpje te zetten.
Maar het is Uw werk, dat begrijp ik. Net zoals U ongetwijfeld zult begrijpen dat Peuter een beetje boos was. Niet zozeer op U, maar op dat ‘ie een prikje moest. En ik ben stiekem ook wel een beetje boos. En dan wel op U.
Verder niks persoonlijks hoor, maar U bent wel de mevrouw die mijn kind vanochtend prikte.
31 Comments »
RSS feed for comments on this post.
🙂 tja… het kan niet allemaal perfect zijn nietwaar.
(prikjes doen mijn jongens gelukkig helemaal niks, dus die ervaring met dat blèren daaromtrent heb ik niet)
Verder valt het me wel op dat ze in nederland wel echt telkens uitgebreid ‘testen’ en zo bij de controles. Hier is dat meer in de trant van ‘en praat hij al verstaanbaar? En verder alles ok? Ok goed, dag dan maar’. op 5minuten binnen en buiten als het ware. Maar misschien gaan ze er hier gewoon vanuit dat problemen wel op school opgepikt worden. Kan ook zijn.
Comment door jennifer — 09/10/2008 #
Goh, ze moest ‘ns weten dat er een heel log aan haar gewijd is! Of misschien is het wel het zoveelste log dat aan haar en haar prikkwaliteiten gewijd is!
Comment door Toaske — 09/10/2008 #
Ik lees dus niet goed, blijkt wel weer. Ik dacht steeds dat het ging over een vrouw dit Peuter had gepikt.
Voor welk consult moest ie eigenlijk? Dat driejarige heeft ie toch al een poos geleden gehad?
Comment door Mimi — 09/10/2008 #
daar wort ie hard van. en jij ook. een keer.
Comment door karin r. — 09/10/2008 #
hola, worDt
Comment door karin r. — 09/10/2008 #
@jennifer: ik ben geen fan van het cb maar wel van het feit dat als je er dan toch bent, ze in ieder geval altijd de tijd voor je nemen en ook heel veel documenteren over hoe het gaat met je kind. dit was voor ons de laatste keer en ondanks dat hij echt geen prikje wou, vond Peuter het toch jammer ook. want ze hebben daar zulk leuk speelgoed. en hij vindt die ‘testjes’ en het kletsen en daar rondhuppelen in z’n ondergoedjes altijd hartstikke leuk.
@mimi: dit was de laatste afspraak. hij is al bijna vier hè! nog twee maandjes…
Comment door de mama — 09/10/2008 #
@karin: een keer.
Comment door de mama — 09/10/2008 #
Voor mij doet ze terplekke af. Een spuit zetten met een big-smile. Hoe leggen we dàt nou weer uit aan onze kinders…tssss
Comment door Annemarie — 09/10/2008 #
*smile* * slik* Wij moeten nog…24 november…hebben vorige week afgebeld…stoere peuter, voor hem zit het er voorlopig gelukkig op!
Comment door Nathalie — 09/10/2008 #
En wordt het dan ook niet eens tijd dat ze die vooroorlogse plaatjes gaan updaten? Een fluitketel… wie heeft die nou nog. Veertien jaar geleden wist m’n broerje al niet eens meer wat dat was…
Gelukkig ben je er nu vanaf, voor heel lang.
Comment door Moeder — 09/10/2008 #
Over 35 jaar kijken moeder en kind plotseling in elkaars met smart vervulde ogen en denken hetzelfde: “zij…zij was het die ons leven tot een hel heeft gemaakt.”
Comment door Ravine — 09/10/2008 #
ja die mevrouwen kan je op zo´n moment wel aanvliegen hé?
De mijne moest vandaag 2 buisjes bloed afgegeven. Toen ik vanavond vroeg hoe het gegaan was (hij was met de papa bij de dokter geweest) zat ie een half uur na te mopperen dat ´néé… tuurlijk was 1 buisjes niet genoeg… en tuurlijk moesten ze er twee hebben … en helemaal tuurlijk moesten ze twee keer prikken…
(afijn… hij ging naar huis met de diagnose “Kissing Disease”… op z´n 13e!! 😉 )
Comment door ellen — 09/10/2008 #
wahahahahhahahahaha
schitterend geschreven !!
en als ik jouw was…
zou ik uitzoeken waar ze woont ..
en dan gewoon..s’avonds laat…
een baksteen door het raam!!
gewoon omdat je dat eigenlijk best zou willen…
nicht???
wahahahahahhahahahaha
Comment door J@ntje — 09/10/2008 #
Maak je borst maar nat. Over een aantal jaren krijgt ie twee prikjes tegelijk. In elke bovenarm één. Dan wordt ie leuk ‘afgeleid’, maar ondertussen … gelukkig dat mamma dan in de buurt is 😀
Comment door Desire — 09/10/2008 #
Hahaha! Heerlijk stukje…
Comment door Ruthy (Fee-Luna's mama) — 09/10/2008 #
Erg als ze je kind wat aandoen, ook al is het voor een goed doel. Ik wilde dat ze mij dan prikten en dan tien keer als ze maar van mijn kind afbleven.
Comment door Ing — 10/10/2008 #
Het hoort erbij…
Comment door Pascal — 10/10/2008 #
Mijn kleine meid zei dan gewoon; “auw joh”.
En een kleurplaat met K3 deed ook wonderen.
Maar als ik eerlijk ben, ik vind het ook niet altijd een prettig gevoel.
Deze week liet ik me ook prikken.
Bloed werd getest.
Ik heb er nog een blauwe plek van op mijn arm.
En ik kreeg geneens een kleurplaat. 🙂
Comment door Aad — 10/10/2008 #
Heb er nooit zo’n moeite mee gehad, met de prikjes van de kids. Behalve bij de allereerste van Dochter… ze heeft 8 uur lang onafgebroken gekrijst thuis erna vd koorts en pijn. Auw.
Comment door Karen — 10/10/2008 #
Meestal moest ik toch wel een traantje wegpinken.
Ook al hielden de kleintjes zich groot.
Ook al zijn mijn kleintjes groot, ik blijf dat houden.
Comment door aukje — 10/10/2008 #
Ik sluit me helemaal bij Moeder aan, in het tijdperk van waterkokers en plantenspuiten kan van een kind ook niet verwacht worden dat je het verschil tussen een fluitketel en een gieter kent 😉
Comment door SillyCrazyMe — 10/10/2008 #
Precies! En dat doet pijn, voor moeders nog meer dan voor kinderen denk ik.
Comment door Jelle — 10/10/2008 #
Wat moet, dat moet! Ik heb daar nooit een punt van gemaakt, van die prikjes en kinderen vergeten het ook weer snel.
Comment door Trui — 10/10/2008 #
Zo lang de ouders er niet moeilijk over doen, doen de kinderen dat ook niet. Daardoor ben ik nooit bang geweest voor naalden of prikjes.
Maar ja ik kan me voorstellen dat het rot is als het je eigen kind is, maar zoals al is gezegd wat moet dat moet!
Comment door Roos — 10/10/2008 #
Gelukkig hier alleen de jongste echte tranen gelaten. Maar dat Peuter het uitstekend deed tijdens de testjes dat is natuurlijk helemaal super én dat het rondje helemaal dicht was….
Maar dat die mevrouw met een big smile dat prikje gaf….tja daar is natuurlijk iets van te zeggen. Maar goed, wat moet dat moet en ze zijn het héél snel vergeten.
Comment door Kids Vaessen — 10/10/2008 #
Ik vind d’r een trut, die mevrouw. Ze moet van Peuter afblijven. Zo!
Comment door Tina — 10/10/2008 #
Tja, naar mens… Brecht ging er vorig jaar dan weliswaar niet van bleren, maar ze heeft nog wel een week met de pleister gelopen want het deed nog steeds pijn, aldus Brecht… Da’s toch je reinste kindermishandeling?? Ze kunnen het gewoon niet hebben dat die kinderen het verder zo goed doen!!
Comment door Yvonn — 10/10/2008 #
zou die mevrouw zelf ook zulke brieven schrijven?
Misschien is het een vorm van sadisme, dat werk kiezen.
Comment door maureen — 11/10/2008 #
Vreemde mevrouwen die de kunst machtig zijn om tegelijkertijd én te lachen én te prikken….doe mij maar juf.
Comment door Willian — 12/10/2008 #
Whahahahahahaha…..wat een heerlijk ingehouden woede. Prachtig. Die mevrouw moet vrezen voor haar bestaan, ben ik bang.
Comment door plato — 12/10/2008 #
Whoeahahah heerlijk verhaaltje om te lezen/
Comment door Loezju — 14/10/2008 #