.life

Het is zaterdag. Weekend. Deze week is achter de rug, woensdag hoef ik pas weer naar het ziekenhuis en dan zonder alle toestanden van de afgelopen week. Tijd om even uit te ademen dus, en dat deed ik gistermiddag al, in de Amsterdamse Waterleidingduinen, en daarna in de boshut, of, zoals wij ’t noemen, ’t heksenhuisje. Even de handjes opwarmen bij het vuurtje en daarna om een kommetje glühwein.
Heerlijk.

Het Kind had een ietwat andere week dan ik, hij had weer eens TOP-week op school. Met een excursie naar, jawel, de Amsterdamse Waterleidingduinen, sponsorschaatsen voor dance4life, een rits Cito’s, (zo’n TOP-week is stiekem ook altijd een toetsweek,) logeren bij z’n beste vriendinnetje, heftige gastlessen op school van ervaringsdeskundigen over onder meer drugsverslaving en eetstoornissen, en gisteren nog een workshop naar keuze, waarna je wat mocht maken voor de ArtFair.
Het Kind koos een workshop Fotografie, maakte onderstaande foto en verkocht deze vervolgens op de ArtFair, waar ik dus niet aanwezig was, omdat ik aan het wandelen was. Nog niet eerder liet ik verstek gaan bij een schoolactiviteit, en dat voelde wel even als een dingetje, maar ik had de tijd voor mezelf echt nodig. Natuur, niets meer hoeven dan het ene been voor het andere te zetten, bijkomen, herstellen.

Ik ben er weer.

Het Kind over de foto: ‘Het beukennootje is als een meisje in Pakistan, aan de buitenkant (links) zie je niet wat er aan de binnenkant (rechts) zit. Maar van binnen zijn ze allemaal goed (groen), wat ze ook is overkomen. Ze mogen het er met niemand over hebben, en dus ziet bijna niemand ook hun binnenkant. Met deze foto wil ik dat laten zien.’